Ik ging op zoek naar de VINCENT die na een langdurig verblijf bij zijn broer Theo in Den Haag weer thuis bij zijn ouders in Nuenen woonde. De verhouding met vooral zijn vader was gespannen en misschien was dat wel de reden dat hij dagenlang door het boerenland zwierf en begeerde hij zoals hij zelf zei ' niets anders dan goed diep in het boerenland te zitten en 't te schilderen'. Er is uit die tijd een zelfportret van VINCENT als boer. Zijn schetsboeken (die gedigitaliseerd zijn) staan vol met tekeningen van vooral landarbeidsters.
Mijn opoe -en nu komt het- was zo'n landarbeidster en zij is door VINCENT geschetst!
Ze was 15 jaar in die tijd (1885), was de oudste uit een groot gezin en moest al vroeg haar handen uit de mouw steken en geld verdienen.
Ze had geen oog voor die vreemde snuiter die daar rondliep met potlood en papier. Nooit heeft ze geweten dat zij model heeft gestaan voor een van de beroemdste 'boerenvrouwen' van VINCENT.
Graag had ik het schilderij van mijn opoe gezien, maar wat ik al vreesde ... het hing er niet.
Natuurlijk hing het niet in Amsterdam, het hangt waar het hoort, in het Noord Brabants Museum.
Toch was ik niet teleurgesteld, want ik heb het Brabantse land door de ogen van VINCENT leren kennen, het land waar ook mijn wieg en dat van mijn opoe heeft gestaan.
En binnenkort, als de carnavalsgekte weer voorbij is en Oeteldonk weer gewoon Den Bosch heet ga ik naar het portret van die landarbeidster kijken, die - ik weet het bijna zeker- mijn opoe was en geschilderd door VINCENT.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten