V&D

In mijn tienertijd was de V&D the place to be, om precies te zijn de roltrap in de V&D. De roltrap was een nieuw fenomeen ( net als het concept warenhuis). Stoere jongens en meiden stapten ogenschijnlijk nonchalant op de roltrap, bleven bovenaan even staan en 'rolden' dan weer naar beneden. Zien en gezien worden was het motto.
Ik vond de roltrap best eng en straalde, ondanks de bloemetjesbroek die mijn grote zus voor me genaaid had, vast alleen maar onzekerheid uit.
Kopen deed ik niks bij de V&D, want de kleren waren er ook toen al niet bepaald hip en make-up, schriften, pennen en agenda's kocht ik bij de HEMA.
Nog steeds koop ik bijna niks bij de V&D (en ben ook nog steeds een beetje bang op de roltrap) , maar het is wel mijn favoriete winkel. Je kunt er zo heerlijk anoniem snuffelen (zonder te kopen) tussen kleren, kousen, tassen en sieraden. Het personeel, gekleed in bedrijfskleding, is aardig en laat je met rust. De salade en versgeperst sap (in gezellige glazen kannen) van La Place zijn heerlijk.
Ik moet er niet aan denken dat mijn V&D verdwijnt.
Misschien moet ik een stille tocht organiseren voor het behoud van de V&D. Ik zie me al lopen met een spandoek met JE SUIS V&D er op!