Maar nu krijg ik zomaar ineens last van KAMPEERKRIEBELS.
Het is (eindelijk) mooi weer, we hebben vakantie en willen
in het oosten van het land een kunstroute gaan fietsen, dus wat let ons.
Op internet is snel een geschikte camping (boer, mini,
natuur) gevonden, KAMPEERUITRUSTING in de auto en weg zijn we.
Ik heb er zin in.
De camping is een NATUURKAMPEERTERREIN en dat blijkt iets
heel anders te zijn dan een minicamping of camping bij de boer. Om hier te
mogen KAMPEREN moet je lid zijn van de Stichting Natuurkampeerterreinen. Dat
zijn we niet, maar geen nood, we kunnen ter plekke lid worden (€ 14,95) en
krijgen dan Het Groene Boekje en een KAMPEERCARNET! ”Vroeger, vertelt de
campingbaas, moest je het KAMPEERCARNET ‘verdienen’ en eerst nog een soort
examen afleggen in kampeervaardigheden”.
Of wij anno 2013 voor dat ‘examen’ zouden slagen? Vast wel,
maar of dat ook voor de andere campinggasten opgaat, betwijfelen we, want wij
hebben het enige kleine tentje te midden van campers en caravans met voortent
en dit soort LUXE-KAMPEERDERS heeft
t.v., een senseo en een kacheltje ‘aan boord’.
Nee, dan wij.
Wij zetten koffie op een klein brandertje, eten ’s morgens
havermoutpap die gaar geworden is in de ‘hooikist’ oftewel een slaapzak.
En ’s avonds lezen we buiten voor de tent dik ingepakt een
goed boek!
Over onze volgegeten buikjes in het nabij gelegen
restaurant praten we niet natuurlijk.
Nee, onze manier van KAMPEREN is KAMPEREN met een grote K.
Net zoals de kunst die we onderweg tijdens het kunstrondje zien. Nou ja,
sommige Kunst.
Voldaan komen we na een paar dagen weer thuis, net op tijd,
want het weer slaat om en KAMPEREN in de regen……..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten