Het Malieveld, de Indische buurt èn Imagine van John Lennon......allemaal herinneringen aan de grote vredesdemonstratie van 1983. Ik ging er samen met man en kinderen en nog zo'n 300.000 anderen protesteren tegen de aanschaf van KERNWAPENS. De kinderen ( 9 en 7 jaar) waren eigenlijk liever thuis gebleven om op hun vrije zaterdag met vriendjes te spelen, maar waren toen we meeliepen in die indrukwekkende stoet behoorlijk onder de indruk en beseften (en zijn er nog steeds een beetje trots op) dat ze aan een historische mars deelnamen.
De KERNWAPENS kwamen er toch (nooit gebruikt, dat dan gelukkig weer niet) en nog maar een paar weken geleden onthulden klokkenluiders Lubbers en van Agt dat er nog steeds een aantal exemplaren in Volkel liggen.
Toch...als je me zou vragen of die grootste demonstratie ooit in de Nederlandse geschiedenis wel zinvol is geweest dan heb ik maar één antwoord: Ja.
Net zo zinvol als de protesten op het Tahrirplein in Cairo een paar jaar geleden en nu weer op het Taksimplein in Istanbul.
Want dat gevoel van saamhorigheid neemt niemand je af.
Dit alles bedacht ik me toen ik in de krant las dat deze week Sienie Strikwerda op 91-jarige leeftijd overleden was. Zij verenigde met haar tact de botsende groeperingen tegen KRUISRAKETTEN en wist ze achter één spandoek te krijgen: KRUISRAKETTEN NEE!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten