De inrichting van ons eerste huis was overwegend DONKERBRUIN, de kleur van de jaren 70.: DONKERBRUINE eethoek, DONKERBRUINE kurk tegen één van de muren en een DONKERBRUINE parketvloer, vakkundig gelegd door een Bruynzeel-mannetje die ons verzekerde dat de vloer een leven lang mee zou gaan.. Dat die DONKERBRUINE vloer niet praktisch was, ontdekten we al snel, vooral toen we kinderen kregen die met bekers morsten, in hun broek plasten en een spoor van kruimels achterlieten als ze een Mariakaakje kregen. Later kwamen daar de talloze vriendjes en vriendinnetjes bij die over de vloer (!) kwamen.
Door de oerdegelijke kwaliteit kon de vloer wel tegen een stootje, maar zag er tot mijn verdriet nooit meer uit als in de Bruynzeel-vloerencatalogus.
Toen we na 10 jaar verhuisden waren we het in ieder geval over één ding eens: wel weer een houten vloer, maar niet DONKERBRUIN. Sowieso was anno jaren 80 DONKERBRUIN 'uit'.
In het nieuwe huis kwam een parketvloer van de bouwmarkt in een onbestemde houtkleur: praktisch en ook best mooi. Hij ligt er 30 jaar later nog steeds.
Of het DONKERBRUINE parket nog steeds in ons eerste huis ligt weet ik niet. Als het er nog ligt zijn de bewoners trendsetters, want anno 2013 is DONKERBRUIN weer helemaal 'in'.
Dat Bruynzeel-vloeren failliet is gegaan verbaast me niks. Als je vloeren maakt die een leven lang meegaan, graaf je je eigen graf. Zelfs al zijn ze onpraktisch DONKERBRUIN!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten