" Beste boze 60PLUSSER", Zo begon het 4(!) pagina's tellende artikel in de zaterdagkrant van vorige week. Op slag hoorden wij (ja, ook ik) niet meer tot de 50PLUSSERS, maar kregen eindelijk de plek in de samenleving die we verdienden, want 60PLUSSER zijn is heel wat anders dan 50PLUSSER. Al is het maar vanwege het naderende pensioen. En daar ging het bewuste artikel dan ook over met als strekking dat wij, 60PLUSSERS helemaal niet zielig zijn en niet moeten zeuren over het pensioen waar we na een lang arbeidsleven recht op hebben en niet krijgen. Tenminste...dat denken we!
Nu, een week later staat de krant nog vol met ingezonden brieven van boze 60PLUSSERS. Syrië, klimaatverandering (ligt aan de mens, las ik op pagina 20. Tja, dat had ik ook kunnen bedenken), zelfs de algemene beschouwingen haalden niet de voorpagina, alles draaide om de pensioenen en de (boze) 60PLUSSER.
Ik voelde me deze week steeds meer groeien in die rol van 60PLUSSER.
Ik word serieus genomen!
Ik tel mee! Niet vanwege mijn pensioen(opbouw), want daar kan ik hooguit als ik 65PLUSSER ben (of tegen die tijd wellicht 66PLUSSER) een busreisje met OAD naar Turkije van maken. Maar dan moet OAD natuurlijk wel een doorstart gemaakt hebben!
Maar dit terzijde!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten