Vakantiegevoel

Het is prachtig weer, ik heb een dagje vrij (hij heeft altijd vrij), dus wat let ons om op de fiets naar de Beeldenexpositie te gaan in het naburige dorp. Ik ga nog snel even naar de supermarkt wat 'goodies' voor onderweg kopen en heb een VAKANTIEGEVOEL.
Als ik thuis kom zit hij aan de telefoon en zegt met zijn hand op de hoorn dat hij nog even een gesprek met een verzekeringsmaatschappij moet voeren. Terwijl er nog '4 wachtende voor u zijn' sta ik allengs ongeduldiger te wachten.
Waarom moet hij nu dat gesprek voeren, dat had hij toch ook gister kunnen doen?
Als we een half uur later eindelijk op de fiets stappen is er van mijn VAKANTIEGEVOEL niet veel over.
En nu komt ZEN om de hoek kijken.
Kies ik om in die negatieve spiraal te blijven zitten, de dag voor mezelf (en voor hem) te verzieken?
En is het dat waard?
Of pak ik het VAKANTIEGEVOEL weer op?
Dat laatste klinkt toch veel aantrekkelijker?
Het duurt tot het einde van de straat tot ik de keuze gemaakt heb om er een leuke dag van te maken.
En leuk is het met dank aan het mooie weer, de prachtige beelden èn.... mezelf!