In de hal van de supermarkt staat een rek met bontgekleurde SJAALTJES met stippen, strepen, gewaagde kleurstellingen, jungleprints noem maar op.
Het SJAALTJESREK staat vanaf mijn werkplek precies in mijn blikveld en werkt als een soort magneet, want elke keer als ik van mijn werk op kijk wordt mijn blik er naar toe getrokken. En niet alleen op mij heeft het SJAALTJESREK een aantrekkingskracht.
Er gaat geen uur voorbij of er is wel iemand die er tussen staat te snuffelen: oud, jong, rollators, scootmobiels, goedgekleed, sjofel, alledaags, kortom alle lagen van de bevolking.
Iedereen moet zijn dagelijkse boodschappen doen, dus iedereen loopt langs het SJAALTJESREK.
Nou, ja vrouwen dus, want mannen zien het SJAALTJESREK niet eens.
Soms vang ik flarden op van een gesprek als " het is dat ik al een kast vol SJAALTJES heb, maar anders..." en "Het haalt je jasje wel op".
Toch zie ik zelden iemand naar de kassa lopen met een SJAALTJE en de hoeveelheid SJAALTJES aan het rek lijkt niet te slinken.
Misschien wordt het rek elke dag aangevuld,als ik er niet meer ben, door een speciale vulploeg,
Of blijft het vooral bij kijken (en verlekkeren) en - ons is zunig- niet kopen.
En zo ben ik ook, sterker nog, ik ben nooit verder dan vanaf mijn werkplek gekomen om naar de SJAALTJES te kijken, laat staan te kopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten