"Het is druk vandaag" hoor ik twee mannen van de organisatie tegen elkaar zeggen. Dat vind ik ook, maar het is eeuwen geleden dat ik voor het laatst naar deze maandelijkse ROMMELMARKT van de kerk ging en toen was het bij mijn weten ook druk. Mijn doel is om een prentenboek over brandweermannen te kopen voor mijn kleinzoon. Nog voor ik naar binnen ga valt mijn blik op een klein houten kinderstoeltje. In gedachte zie ik er al mijn kleindochter op zitten. Ik weersta de verleiding en loop door. Binnen moet ik me een weg banen tussen kopjes, glazen, schaaltjes aan de ene kant en tafels, stoelen en kasten aan de andere. Zo te zien allemaal legaten uit het bejaardenhuis. Ik zie veel bekende gezichten en word blij verrast begroet. Ik voel me de verloren zoon (dochter) uit de bijbelse geschiedenis. Op mijn vraag waar de kinderboeken zijn word ik naar boven gewezen.
Aanvankelijk zie ik alleen grote-mensenboeken, waarvan er veel ongelezen uitzien. Goedbedoelde cadeautjes aan oma die òf niet van het genre hield (opvallend weinig Gerda van Wageningen) òf bijna blind was.
Ook hier weersta ik de verleiding.
Het valt nog niks mee om een brandweerboek te vinden. Wel zie ik een Richard Scarry die in bepaalde kringen tegenwoordig 'hip' is, een Sinterklaasboek geschreven door Jan Terlouw en een gloednieuw boek van Ted van Loon met tekeningen van de onlangs overleden Sieb Posthuma. Die kan ik natuurlijk niet laten liggen. Uiteindelijk kom ik ook nog een Stoere-voertuigen-boek tegen met.... een brandweerwagen die nog geluid maakt ook als je op het goeie knopje drukt. Ik loop langs de 'speelgoedafdeling' terug en kijk even tussen de autootjes...je weet maar nooit of er misschien een brandweerwagen bijzit. Al snel zoeken een paar ROMMELMARKT-diehards mee en jawel......... en nog wel van verantwoord Playmobiel! Als ik weer naar beneden ga ben ik 4 boeken en een brandweerauto rijker en € 5 armer.
Buiten staat nog steeds het kleine houten kinderstoeltje. Likje verf en het is een mooi verjaardagscadeautje. In gedachte zie ik er mijn jarige kleindochter al op zitten. "Een euro" zegt de man van de organisatie.
Even later fiets ik naar huis. Het stoeltje past precies in mij fietstas!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten