Papa

Wat de eerste woordjes van onze kleinzoon waren weet ik niet meer, maar in ieder geval niet mama of PAPA. De ouders van onze kleinzoon (en inmiddels ook kleindochter) willen n.l. gewoon met hun voornaam aangesproken worden.

Geen punt, wat maakt het uit… what’s in a name zou Shakespeare zeggen.

Ook onze kleinzoon wist niet beter. Tot hij op het kinderdagverblijf een vriendje kreeg waarvan de vader ‘PAPA' heet. Met het gevolg dat hij zijn vriendje’s vader met PAPA aansprak.

Tja, en dat schept verwarring.

Nu is onze kleinzoon een slim ventje (van wie zou hij dat toch hebben?) en na een goed gesprek met zijn ouders weet hij dat ook hij een PAPA en mama heeft.

Maar dat zijn opa de vader is van zijn PAPA… dat gaat zijn pet bijna te boven. Bijna, want zoals gezegd… hij is een slim ventje. Toen hij met Kerst bij ons op bezoek kwam nam hij zijn opa van top tot teen op alsof hij hem voor het eerst zag om al snel tot de conclusie te komen dat die er nog net zo uit zag als ‘vroeger’ en toevallig ook nog de vader is van zijn PAPA.

Over zijn oma heeft hij geen enkele twijfel, die is gewoon oma en zo heet ze ook!