Alarmerende woorden: Code Oranje, SNEEUWJACHT.
Zal ik dan maar thuisblijven?
Of toch het 'avontuur' tegemoet?
Als ik even later in een sneeuwbui (zou dit een SNEEUWJACHT zijn?) door de stikdonkere polder loop, stopt er naast me een auto. Ik mag meerijden tot de bushalte en zelfs nog verder. De bestuurder woont in een grote villa in de buurt, maar we hebben elkaar nooit eerder gezien. Al na een paar minuten hebben we een gesprek of we elkaar al jaren kennen en als hij me bij de bushalte 10 kilometer verderop afzet en ik hem bedank, mompelt hij zoiets als 'burenhulp'.
In de overvolle bus heerst een haast gezellig sfeertje. Ik vang flarden van gesprekken op: " ....vliegreis naar Spanje...4 uur...nee joh...2 uur" en "...Eerste Kerstdag bij mijn ouders..."
In de trein is het onwerkelijk stil, iedereen is vast thuisgebleven door de berichten over SNEEUWJACHT.
Als ik uit het raampje naar buiten kijk zie ik een prachtige witte kerstkaart-wereld.
Een eenzame fietser ploetert tegen de SNEEUWJACHT in.
De kale bomen lijken door de sneeuw nog kaler en de witte schapen juist minder wit.
Op de snelweg is een lang lint van kerst..eh...autolichtjes.
Ondanks de alarmerende weersvoorspelling rolt de trein precies volgens planning mijn eindstation binnen. De SNEEUWJACHT heeft in ieder geval het treinverkeer niet ontregeld. Waar de NS wel bang voor was, want uit luidsprekers komt de mededeling dat de treinreizigers voor het ongemak gratis koffie krijgen aangeboden. Lekker. Dank je wel NS.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten