De dageraad is mooi vandaag: de nachtdonkere lucht kleurt langzaam oranjerood. Na dagen van mist, laaghangende bewolking en regen laat de zon zich eindelijk weer eens zien.
Uitgerekend op de dag dat de Maya-kalender afloopt en DE WERELD VERGAAT. Zou dit de laatste zonsopkomst zijn en de aarde weer woest en ledig worden als op de eerste scheppingsdag?
Laat ik er dan maar extra van genieten nu het nog kan.
Daarom kies ik de mooiste weg naar mijn werk door het nabijgelegen natuurgebiedje.
Veel ganzen in de lucht op weg naar hun foerageerplek. Geniet ervan nu het nog kan, ganzen!
Vredig grazende schapen en een paar koeien zijn zich niet bewust van het naderende onheil.
Ook werkend Nederland niet aan de stroom auto's op de weg te zien, anders waren ze op deze laatste dag wel thuis gebleven, want wat heeft het nog voor zin om te gaan werken als
DE WERELD VERGAAT?
Waarom ga ik eigenlijk?
Dat bedenk ik me al fietsende en kom tot de conclusie dat het vast niet zo'n vaart zal lopen, loos alarm, storm in een glas water.
Het is ons al eerder 'beloofd'. Ik herinner me nog de eeuwwisseling. Toen gebeurde er ook niks, zelfs niet één computer gecrasht.
Op mijn werk is het druk: veel mensen gaan morgen op wintersportvakantie (tenminste ALS DE WERELD NIET IS VERGAAN!) en kopen een autobahnvignet.
Als ik aan het einde van de dag naar huis fiets is de zon alweer ondergegaan en zie ik alleen nog een laatste oranjerood streepje.
De kortste dag van het jaar is weer voorbij en DE WERELD IS NIET VERGAAN. Op 13 april 2029 is de herkansing! Beloofd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten