Wat is de ultieme activiteit op een oma-oppas-dag?
EENDJES VOEREN.
Om onverklaarbare reden was dat er nog nooit van gekomen, maar vandaag is het dan zo ver, alleen wij weten dat vooralsnog niet. Het is perfect wandelweer en mijn kleinzoon en ik kuieren (nou ja, ik kuier achter de wandelwagen) op ons gemak richting de winkels. Er is veel te zien onderweg: stratenmakers die de straat met groot materieel en (buitenlandse) mankracht open breken en er, heel toepasselijk met het oog op de wedstrijd van vanavond, oranje kabels inleggen, een oude dame achter een rollator, een man op een fiets. Normaal heb je voor deze 'gewone' dingen geen aandacht, maar vandaag wel.
Vandaag, realiseer ik me ineens, is het eendjes-voer-dag. Maar tot nu toe geen eend te bekennen. Daarom wijk ik van de route af, steek een veldje over richting de beek (of is de Kromme Rijn een rivier?) en warempel....een groep eenden ligt heerlijk aan de waterkant. Van de eerste schrik bekomen (eenden zijn slim en weten dat waar een kinderwagen verschijnt er ook iets te smullen valt) komen ze een kijkje nemen. Mijn kleinzoon is er even stil van en kijkt verwonderd terug. Maar....we hebben geen brood bij ons. De eenden druipen teleurgesteld af en ook wij gaan weer verder.
Tegen mijn principe in koop ik bij de supermarkt 2 broodjes, 1 voor mijn kleinzoon en 1 voor......ja, de eendjes.
Op weg naar huis gaan we voor de tweede keer bij de beek (of rivier) kijken, maar de eenden zijn inmiddels verderop aan het zwemmen. Ik gooi op de gok een stukje brood in het water en waarschijnlijk verspreidt het broodje zo'n lekkere geur, want binnen een mum van tijd staan de eenden zich te verdringen om de wandelwagen. Terwijl mijn kleinzoon van zijn broodje smult, gooi ik stukjes van het andere broodje naar de eenden en vraag me ondertussen af wie het meest geniet: mijn kleinzoon, de eendjes of...oma?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten