Werkbezoek

Het lijkt een vakantie-uitje, maar is een WERKBEZOEK: een proefvaart met de Futureland Ferry, oftwel een rondvaart langs het land van de Toekomst, Maasvlakte2.
Ja, het Havenbedrijf, de opdrachtgever van de aanleg van de Maasvlakte, trekt alles uit de kast als Wiedergutmachung, zoals een strand waar zonaanbidders, surfers, vissers en naaktrecreanten aan hun trekken komen, de Futureland Express om over het nieuwe land te rijden en nu dus de Futureland Ferry.
En eerlijk is eerlijk, het is een gouden vondst.
We schepen in op een oude Salonboot, de Navigathor, bouwjaar begin vorige eeuw. De Navigathor heeft een roemrucht verleden, is ingezet tijdens de Oorlog, de Watersnoodramp van 53, heeft dienst gedaan als veerboot over het IJ èn.... als stoomboot van....Sinterklaas!
Een groot contrast met het Nieuwe Land waar we langs varen. Niks geen verleden, pakweg 3 jaar geleden was hier alleen nog maar water. Met inzet van groot materieel zoals Sleephopperzuigers en Blockbusters is hier land gemaakt en over twee weken moet de kaart van Nederland definitief aangepast worden als ook het laatste gat (bij doodtij!) door de Koningin gesloten wordt.
We varen langs de kademuren van de aangelegde havens die de namen dragen van de 3 A-prinsesjes.
Triple A volgens de trotse vader toen hij zijn jongste dochter voorstelde aan het volk.
Maar dit Terzijde.
Ook de containerschepen die hier in de toekomst aanmeren zijn volgens de gids Triple A, drijvende flatgebouwen. De gids noemt nog meer indrukwekkende feiten, zoals de grootte van de Maasvlakte (2.000 voetbalvelden), een tijdens werkzaamheden opgegraven Zeepaard (nou, ja het skelet) van 25.000 jaar oud (met zelfs nog een paar kiezen!), een bommenwerper uit de oorlog en 25 granaten (ook opgegraven) , de kranen die hier ingezet worden zijn wel 80 meter hoog en er komen windmolens die hoger zijn dan de Euromast.
Kortom, alles is hier indrukwekkend.
Terwijl wij genieten van het uitzicht en het mooie weer realiseer ik me dat ik het best getroffen heb met mijn beroep (nou ja, meestal!) en veel te snel meert de Navigathor weer aan op de tijdelijke aanlegsteiger en zit het vakantie-uitje.... eh.. WERKBEZOEK er weer op.

'Lego' kraan!

Goeree

Op de Haringvlietdam lopen is een heel andere ervaring dan er overheen fietsen. Al lopende zie je de sluizen, een machtig staaltje Hollandse waterbouwkunst. Aan de Haringvlietkant staan de sluizen op een kier om al het overtollige water uit de grote rivieren af te voeren naar zee. De zeekant die je niet kunt zien zit potdicht. Het kierbesluit aan die kant houdt de gemoederen al jaren bezig, een soort Hedwige-sluizen dus. Terwijl de wind ons bij elke sluis bijna omver blaast en we van het voorbij razende verkeer elke keer een wind-trap na krijgen heeft mijn fantasie niet veel nodig om aan de stormramp van 53 te denken toen deze dam er nog niet was en er veel mensen verdronken.
Toch denk ik vooral aan die keer een paar jaar geleden dat de Tour de France-karavaan over de dam raasde. Ik had mijn fototoestel nog maar een blauwe maandag en eer ik goed en wel het aan-knopje ingedrukt had was het peloton al voorbij.
Maar goed.
Over de dam gaat het richting Visafslag waar op deze maandagochtend geen enkele activiteit is. De vissersboten zijn waarschijnlijk gisteravond (of vanwege het geloof vanochtend heel vroeg) uitgevaren om vrijdag volbeladen terug te keren. Ook op het wandelpad door de duinen richting Kwade Hoek is het op de wind na stil.
Kwade Hoek.
Mooie naam, maar hoeveel leed zit er achter?  Wie weet was de zee hier in vroeger tijden berucht, zijn er vissersboten met man en muis vergaan. Bleven vrouwen en kinderen eenzaam achter.
Even later hebben we zicht op zee. Op het strand zijn (door de elementen)  nieuwe duintjes ontstaan en ver weg aan de overkant is de rand van het nieuwe land van de Maasvlakte te zien.
Na een tijdje keren we de zee de rug toe en lopen verder door de polder. In een echte ouderwetse speeltuin (De Flipjes) zijn  kinderen aan het spelen die zo te zien op schoolreisje zijn. Zij boffen met het mooie weer. Dat was gister, zondag wel anders.
Niet dat de speeltuin gister open was, want weer of geen weer...op zondag(rustdag-kerkdag) is de speeltuin gesloten.
We lopen verder en zien al snel de markante toren van Goedereede en via de (toepasselijke) GOEREEweg komen we in het pittoreske dorp waar de huisstijl groen-wit is en waar volgens kenners de beste 'Zeeuwse' bolussen te koop zijn terwijl het hier nog echt Zuid Holland is. Op de markt is hotel De Gouden Leeuw helaas op maandag gesloten, maar café GOEREE heeft koffie en de waardin geeft bovendien nuttig loop-advies.
En dan begint de terugtocht. Wat minder kwiek dan uren geleden lopen we voor de tweede keer over de Haringvlietdam en ik bedenk bij mezelf dat ik nu eigenlijk toch liever zou fietsen!

Nijntje

Vandaag is NIJNTJE jarig, ze (ja, NIJNTJE is een meisje!) wordt 57 jaar. Dat zou je niet zeggen, maar dat is met meer 'strip' figuren zo (Catootje, Kwik, Kwek en Kwak, Tom Poes), ze worden nauwelijks ouder in de loop van de tijd (was ik ook maar een stripfiguur).
NIJNTJE is geboren op het strand, tijdens de vakantie van de familie Bruna. Zoontje Bruna speelt met zijn speelgoedkonijn en Vader Dick zit wat te tekenen en ineens staat NIJNTJE op het tekenvel.
Inmiddels is NIJNTJE in 43 talen vertaald en dat is maar iets minder dan het dagboek van Anne Frank (in 50 talen). Niet dat NIJNTJE te vergelijken is met Anne Frank, ze is nooit ondergedoken geweest, heeft geen oorlog meegemaakt ( hooguit de Koude Oorlog), haar grootste leed was de dood van Oma Pluis.
Toch is er een overeenkomst tussen Anne Frank en NIJNTJE: ze hebben allebei een eigen huis. Dat van Anne staat  in Amsterdam en NIJNTJE woont in het Dick Bruna-huis in Utrecht. Nog een overeenkomst: van alletwee staat in Utrecht een standbeeldje.
NIJNTJES (geestelijke) vader (of opa) Dick Bruna woont in Utrecht, dus een NIJNTJE-beeld is logisch, maar........ waarom Anne Frank in Utrecht?

Wielewaal

Dat wandelen en zingen een perfecte combinatie is, wist ik eigenlijk best. Vroeger tijdens de meimaand-mariamaand liepen we elke avond met een grote groep kinderen naar het 'kapelleke' net buiten het dorp (of stad?). Naast Marialiedjes (o, sterre der zee en te Lourdes op de bergen) zongen we natuurlijk ook potje met vet en mijn tante uit Marokko en dudeljo klinkt zijn lied dudeljo en anders niet.Voor je wist waren we bij het kapelleke.
De workshop Zingen en Wandelen van Natuurmonumenten i.s.m. een zangleraar klonk veelbelovend en was het ook. Eerst liepen we op de hei, We kwamen een schaapskudde met herder en hond tegen (op de grote stille heide), zagen bijna bloeiende dopheide en de rustpauze was bij een paar olmen (de uil zat in de olmen).
De (biologische) lunchpauze was in het (verbouwde) huis van Anne de Vries (Bartje) en daarna begon het echte zingen. Hoe wonderlijk is het toch dat je binnen een mum van tijd een echt koor bent met alten, sopranen, bassen en baritons en dat je na even oefenen zelfs Mendelsohn kunt zingen.
De boswachter zong ook mee en hij was volgens mij een 'natuur' talent. Hij zong de sterren van de hemenl... wat zeg ik....de WIELEWALEN (nou,ja één). Ineens ging tijdens het zingen zijn arm de lucht in....boven ons vloog de WIELEWAAL! Wij waren verrukt, maar de boswachter was bijna in extase. De WIELEWAAL is vrij zeldzaam, staat als kwetsbaar op de rode lijst. Wat zingen in de vrije natuur al niet teweeg brengt!

Eendjes voeren

Wat is de ultieme activiteit op een oma-oppas-dag?
EENDJES VOEREN.
Om onverklaarbare reden was dat er nog nooit van gekomen, maar vandaag is het dan zo ver, alleen wij weten dat vooralsnog niet. Het is perfect wandelweer en mijn kleinzoon en ik kuieren (nou ja, ik kuier achter de wandelwagen) op ons gemak richting de winkels. Er is veel te zien onderweg: stratenmakers die de straat met groot materieel en (buitenlandse) mankracht open breken en er, heel toepasselijk met het oog op de wedstrijd van vanavond, oranje kabels inleggen, een oude dame achter een rollator, een man op een fiets. Normaal heb je voor deze 'gewone' dingen geen aandacht, maar vandaag wel.
Vandaag, realiseer ik me ineens, is het eendjes-voer-dag. Maar tot nu toe geen eend te bekennen. Daarom wijk ik van de route af, steek een veldje over richting de beek (of is de Kromme Rijn een rivier?) en warempel....een groep eenden ligt heerlijk aan de waterkant. Van de eerste schrik bekomen (eenden zijn slim en weten dat waar een kinderwagen verschijnt er ook iets te smullen valt) komen ze een kijkje nemen. Mijn kleinzoon is er even stil van en kijkt verwonderd terug. Maar....we hebben geen brood bij ons. De eenden druipen teleurgesteld af en ook wij gaan weer verder.
Tegen mijn principe in koop ik bij de supermarkt 2 broodjes, 1 voor mijn kleinzoon en 1 voor......ja, de eendjes.
Op weg naar huis gaan we voor de tweede keer bij de beek (of rivier) kijken, maar de eenden zijn inmiddels verderop aan het zwemmen. Ik gooi op de gok een stukje brood in het water en waarschijnlijk verspreidt het broodje zo'n lekkere geur, want binnen een mum van tijd staan de eenden zich te verdringen om de wandelwagen. Terwijl mijn kleinzoon van zijn broodje smult, gooi ik stukjes van het andere broodje naar de eenden en vraag me ondertussen af wie het meest geniet: mijn kleinzoon, de eendjes of...oma?

Windeieren

Kippen zijn leuk en attractief in de tuin.

Ze maken een rustgevend tokkend geluid, komen gezellig ‘helpen’ als je aan het onkruid wieden bent (en als jij klaar bent gaan ze gewoon door met ‘schoffelen!!’)

Je hebt elke dag een vers eitje, nou ja, niet elke dag en de laatste dagen helemaal niet (zelfs geen WINDEIEREN), want ze zijn constant broeds.

Omdat we geen haan hebben (die maakte de hele buurt ’s morgens vroeg al wakker!) kunnen ze broeden wat ze willen, er komen toch geen kuikentjes. Dus er zit niks anders op ze steeds van het nest af te halen.

Eens zullen ze toch hopelijk weer broedsaf zijn en weer eitjes gaan leggen en dan hopelijk geen WINDEITJES en als dat wel het geval is dan kunnen ze meedingen naar de verkiezing van Gouden WINDEI van het jaar. Die prijs is, zo las ik vandaag, gegaan naar Unilever voor Becel Proactief (veel beloven, maar niet kunnen bewijzen).

Windveer

Veel wind de afgelopen dagen met af en toe een stevige bui. Een weerman in de krant sprak van een 'nat windje' . Eerlijk gezegd deed me dat toch aan iets anders denken, maar dit terzijde.
Veel blad en takken op de stoep, de ruiten vies door al dat opgewaaide (Sahara?)zand in combi met de regen, een paar bloempotten omver gewaaid en op het tuinpad een prachtige VEER.
Nu heb ik niet zoveel verstand van vogels, maar het leek me een FAZANTENVEER.
Gister stilte na de storm. Prachtig wandelweer. En wàt een echt Hollandse wolkenlucht: staalblauw, veel stapelwolken en fraaie WINDVEREN.
Nu heb ik niet zoveel verstand (maar wel veel fantasie!)  van het leven in de lucht, maar WINDVEREN lijken me VEREN uit de vleugels van engelen.
Volgens meteorologen zijn WINDVEREN voorbodes van een weersomslag, maar gelukkig zitten die er vaak naast!

Avond4daagse

Wij waren thuis niet zo van het wandelen. Mijn vader had een autobusbedrijf en ons zondagse gezinsuitje bestond uit het verkennen van de omgeving vanuit de ‘luxe’ wagen.

Dat veranderde toen ik trouwde en kinderen kreeg.

Het leek ons (vooral mij) vanuit pedagogisch oogpunt bekeken goed om de kinderen liefde voor de natuur bij te brengen en dat doe je natuurlijk het best al wandelend door die natuur.

En warempel….de kinderen vonden het leuk om met verrekijkers, loepjes en hybie-netjes de bossen in te gaan en al gaandeweg kregen ook mijn man en ik de smaak te pakken van vooral het wandelen.

Nadat de kinderen hun eigen (wandel) wegen gingen, begon voor ons het grote wandelavontuur: van dagwandelingen van NS, het Deltapad, georganiseerde tochten in Polen, de Eiffel en de Ardennen tot een trekking op de Hardangervidda.

Maar de AVOND4DAAGSE lopen….NEE!

In sjok sjok tempo (de meeste AVOND4DAAGSE-wandelaars zijn ongeoefende lopers) achter elkaar aan, stempelposten om de paar honderd meter en natuurlijk halverwege een gezonde appel…. Nee niks voor mij.

Een aantal jaren geleden werd mij door de plaatselijke organisatie gevraagd (“jij houdt toch zo van wandelen? “ ) te helpen op de inschrijfavond en de slotavond van de plaatselijke…. AVOND4DAAGSE .

Heel even heb ik getwijfeld, maar je wilt wel eens wat nuttigs doen voor de maatschappij, dus……..

En zo zit ik nu alweer jaren achter de inschrijftafel en daar verheug ik me elk jaar weer op: al die kleurig uitgedoste kinderen voorzien van al even kleurrijke ‘noodrantsoens’, complete gezinnen tot opgetrommelde oma’s en opa’s toe, de plaatselijke judovereniging in vol tenue, de harmonie op de slotavond, de glunderende gezichtjes bij het uitreiken van de welverdiende medaille.

Een oer-Hollandse traditie die ik niet (meer) zou willen missen, maar zelf meelopen? NEE.

Venusovergang

Gisteravond de wekker gezet op 6 uur om de VENUSOVERGANG te kunnen zien. Uniek verschijnsel, dus daar wil je wel een keer vroeg voor uit je bed. Uit voorzorg ook alvast het eclips-brilletje uit 1999 (zonsverduistering) opgezocht.
Als de wekker afloopt is het eerste wat ik hoor het getik van regendruppels op de ruit.
Zal ik opstaan of me nog een keer omdraaien in mijn warme bedje?
Opstaan toch maar, wie weet houdt het op met regenen en komt de zon tevoorschijn. Net als in 1999 toen ik een busreis georganiseerd had naar de zonsverduistering. Onderweg naar België (want daar zou de complete verduistering te zien zijn) was het bewolkt ( de zon was al verduisterd!) en ook toen iedereen Eerste Rang op een heuvel in de Ardennnen zat was er geen zon te zien. Tot opeens de lucht open brak en de zon in alle glorie tevoorschijn kwam om even later door de maan verduisterd te worden en het op klaarlichte dag donker werd, net alsof het licht uitgedaan werd.
Zelden zo'n bijzonder schouwspel meegemaakt.
Dus...wie weet...vandaag weer.
Helaas, het blijft regenen (wel mooie wolkovergangen!), pas laat in de middag komt eindelijk de zon tevoorschijn, maar dan is Venus al lang de zon gepasseerd.
En nu maar wachten op 2117 (?), want dan is de eerst volgende VENUSOVERGANG