Onze leesgroep heeft een tijdlang de traditie gehad om één keer per leesseizoen een jeugdboek te bespreken: Paul Biegel, Tonke Dragt, Jan Terlouw, Thea Beckman en...GUUS KUIJER.
Wij zijn een groep enthousiaste lezers en draaien ons hand niet om voor dikke pillen van Thomas Mann, Hugo Claus, Couperus, Thomas Roosenboom, maar van Het boek van alle dingen waren we danig onder de indruk: het thema (relatie vader, zoon en God), de manier waarop GUUS KUIJER met liefde en mededogen zijn personages neerzet (net als in de boeken over Madelief en Polleke).
GUUS KUIJER doet geen consessies als hij een 'kinderboek' schrijft:
Sommige mensen denken dat je een heel ander mens wordt als je voor kinderen gaat schrijven, dat je daarom om of over moet schakelen. Alsof kinderen heel andere wezens zijn. Onzin. Ik ken geen enkele kinderlijke belangstelling die dood is bij mij en geen enkel kinderlijk probleem dat niet nog in mij leeft.
Ook qua taalgebruik ( in onze leesgroep altijd een belangrijk punt) gaat hij niet op de hurken zitten.
Dit maakt de boeken van GUUS KUIJER ook voor volwassen lezers de moeite waard.
Zeer terecht dat hij deze week de 'nobelprijs' voor de jeugdliteratuur heeft gekregen, oftewel de Astrid Lindgren Memorial Award 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten