donderdag 18 september 2014

Twee Werelden

De zonsopkomst is spectaculair: eerst is er een klein gebogen feloranje streepje dat binnen een mum van tijd groter en ronder wordt. Het belooft een prachtige nazomerdag te worden.
Echt zo'n dag om de boel te boel te laten en van het mooie weer te genieten. En dat doen we dan ook. Nog één keer zwemmen in zee. Badlakens en een picknickmand (nou ja, tas) vol lekkers mee voor de lunch. En natuurlijk een boek! We fietsen de TWEE WERELDEN-route. Inderdaad TWEE WERELDEN: door de prachtige natuur in de duinen naar het strand aan de rand van het Nieuwe Land van de Maasvlakte. Daar aangekomen kijken we aan de ene kant op de imposante industrie en zien we aan de andere kant het strand, de zee, de zandplaten én een zeehondenrustgebied. Geen rustende zeehond te bekennen, ook geen zwemmende trouwens. Wij fietsen door tot de laatste strandopgang. Op het strand hangt een lome, haast verstilde rust. Hier is geen strandtent, geen muziek. Het enige geluid komt van de golven. De zee is zo aan het einde van de zomer 'warm' , toch kost het even moeite om er helemaal in onder te gaan.
En dan lunchen, liggen, in slaap vallen, stukje lezen en nog een keer de zee in.
Aan het einde van de middag gloeit onze huid van de zon en het zout van de zee. We fietsen weer de TWEE WERELDEN-route en verlaten het Nieuwe Land zonder een zeehond gezien te hebben.
Maar wat maakt het uit, onze dag kan niet stuk!




Geen opmerkingen:

Een reactie posten