Tijden van vroeger herleven als we ons voor de beeldbuis opmaken voor de 10 kilometer schaatsen voor heren: rondenschema bij de hand, grote pot thee (later bier), koeken. Wij zijn er klaar voor.
Echt SPANNEND zal het wel niet worden, want het is al zo goed als zeker dat het podium straks oranje gekleurd zal zijn met natuurlijk Sven in het midden.
Dat was in mijn tijd wel anders: de eeuwige strijd tussen Ard en Keessie enerzijds en de Noren anderzijds.
Nu laten de Noren het al bij voorbaat afweten, kansloos als ze (denken te) zijn tegen al die oranje overmacht.
SPANNEND of niet, wij gaan er een leuke middag van maken.
En leuk wordt het, wat zeg ik ...SPANNEND!
De eerste ritten niet, die zijn saai en lijken eindeloos te duren. Wij doden dan nog de tijd met koetjes en kalfjes en nog maar weer het oprakelen van de wisselfout van 4 jaar geleden.
Maar na de dweilpauze begint het echte werk. Na veteraan Bob, die geen al te beste tijd rijdt (is dat wel goed genoeg voor brons?) komt Jorrit in actie. Hij rijdt goed, wat zeg ik...steengoed. Dat ziet Sven ook.
De SPANNING neemt toe als onze nationale trots, onze ijskoning aan zijn revanche-rit begint.
Wij zitten op het puntje van onze stoel, zien op het rondenschema Sven eerst onder en dan boven de tijd van Jorrit duiken om nog geen kwartier later als de onttroonde koning te finishen.
Zoals voorspeld kleurt aan het einde van de middag het podium oranje, maar met een nieuwe koning in het midden.
En wij vooraf maar denken dat het geen SPANNENDE middag zou worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten