Carnaval

Jaren geen last van gehad, maar sinds een paar dagen voel ik het weer: CARNAVALSKRIEBELS. Als geboren (en 20 jaar getogen) Brabander sleepte ik elk jaar man en kinderen mee naar beneden de sloot om CARNAVAL te vieren. Tot er zomaar ineens een CARNAVAL-loos jaar voorbij ging en daarna nog één en CARNAVAL iets werd van vroeger.
Tot 2013 dus.
CARNAVALSKRIEBELS: heb ik eigenlijk nog wel een boerenkiel en een rode zakdoek? Wat is überhaupt anno 2013 de dresscode met CARNAVAL?
In de kast kom ik een nooit gedragen jasje tegen en pimp het op met bandjes en knoopjes tot een (sjiek) feestjasje waarmee ik vast als Hollander niet uit de toon zal vallen.
Hoop ik!
Daags voor CARNAVAL zijn we bij onze kleinzoon die tot mijn verrassing (hij woont ook boven de sloot) op het kinderdagverblijf CARNAVAL gevierd heeft. Hij laat zien hoe hij gedanst heeft.
En ineens weet ik wat hij van zijn oma heeft: CARNAVAL vieren!!! Ja, je kunt je afkomst niet verloochenen!
In mijn geboortestad is de traditionele CARNAVALSOPTOCHT op zaterdag, dus verkleed en wel stappen we in de auto richting Brabant, richting mijn roots. Het laatste stukje rijden we achter een praalwagen die ook richting optocht gaat.
De rest van de dag verloopt zoals ik me van vroeger herinner.
We lopen met de familie naar de stad waar we op nog steeds dezelfde plek (bij uiteraard een café) naar de optocht kijken.
Er is niks veranderd, nou ja, bijna niks dan. De CARNAVALSOPTOCHT is 'Hollandser', maar PRINS CARNAVAL ziet er gelukkig nog hetzelfde uit.
Ook nieuw is dat we geen pilske drinken, maar een schrobbelaerke (een soort jägermeister) wat wel zo lekker is vanwege de kou.
Vanwege die zelfde kou houden we het buiten al gauw voor gezien en gaan naar de Kwakkelkooi,in het normale leven de Schouwburg. En hier is de sfeer nog als vanouds:
Ons kent ons, zelfs ik word herkend, kinderen die confetti verzamelen, nieuwe CARNAVALSLIEDJES afgewisseld met liedjes uit mijn tijd:
En as ik denk aan die tijd van van lang gelejen.
Toen waar de hemel nie hierboven maar benejen.
En wa ik zeg wit deze hele zael:
Twaar nergens toch zo leutig as in Roosendael

Later lopen we weer door de Parklaan terug naar huis, nou ja, mijn ouderlijk huis waar mijn zus is blijven wonen. We eten erwtensoep met pannenkoeken en gaan dan weer terug naar boven de sloot waar het leven net zo goed is als in mijn Brabantse land, maar zonder CARNAVAL.
Tja, een mens kan niet alles hebben in het leven!