Vandaag moet ik proberen de moed er in te houden, want het is BLUE MONDAY, de somberste dag van het jaar.
Als ik, zoals elke MONDAY, om kwart voor 8 op de fiets stap om naar de sportschool te gaan staat de halve maan helder aan de ijskoude hemel en doet de zon al verwoede pogingen om op te komen. De thermometer staat op min 2, de winter deelt een speldenprikje uit. Maar wel een aangenaam prikje, het tintelt op mijn koude wangen. Voorlopig gaat het me nog niet lukken om somber te zijn.
Maar de dag is nog lang, wie weet.
Op de sportschool doen de computers het niet zodat mijn prestaties niet geregistreerd kunnen worden en ik elk apparaat handmatig moet instellen. Daar zou je somber van kunnen worden, maar helaas.....nu de automatische piloot niet meer werkt ben ik veel geconcertreerder bezig, een soort Mindful-sporten en dat geeft een voldaan gevoel.
De rest van de dag loopt niet veel anders dan andere MONDAYS en nu maar hopen dat ik als ik vanavond naar het dorp ga een lekke band krijg, want als ik ergens somber van kan worden is een lekke band. Alhoewel...stel, ik krijg die lekke band en ik ga 'm eigenhandig plakken (mindful-banden-lappen) en het lukt me om met een volle band weer thuis te komen, tja, dan vrees ik het ergste voor BLUE MONDAY. Gelukkig is het morgen een gewone TUESDAY.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten