Terschelling (2)

Alleen al voor de aankomst zou je naar (het mooiste waddeneiland) TERSCHELLING willen gaan: de Brandaris die al van verre zichtbaar is en groot en imposant op het eiland staat, de scheepshoorn die de aankomst aankondigt, de bedrijvigheid op de wal van af en aan rijdende bagagekarretjes, wachtende mensen en heel veel fietsen.
TERSCHELLING...... de hoeveelste keer? Ik weet het niet meer. Maar nog nooit was ons vakantie-adres een bunkertje (!) en nog nooit waren we er met de Berenloop, de beruchte (en volgens veel mensen de zwaarste) marathon door de duinen, langs het wad en over het strand.
Het bunkertje ligt diep verborgen in de duinen en je kunt er alleen komen op aanwijzing van de eigenaar (lang leve het zaklampje wat ik op valreep meegenomen heb), 's nachts is het er aardedonker
en 's morgensvroeg staat de 'huisfazant' bij het raam te schooien om voer. Het bunkertje doet me denken aan een omgekeerde Keulse pot en wij zijn het paartje Piggelmee.
Dat de eilanders van TERSCHELLING goed zijn in het organiseren van evenementen wisten we al van Oerol en daar komt nu de Berenloop bij. Niet dat we zelf de marathon lopen, maar aanmoedigen kunnen we als de beste (toeteren met roltongen!). Dankzij onze support worden er supertijden gelopen en als trotse ouders verlaten we een dag later TERSCHELLING weer.