Musea

Het ene museum is het andere niet.
Neem bijvoorbeeld het TEYLERS in Haarlem.
Het in grote getale toegestroomde publiek (waaronder ik) loopt in stille bewondering langs de pentekeningen van Rafaël, de beroemde Italiaanse schilder uit de Renaissance.
Zelfs de kinderen (met ouders/ grootouders meegekomen) zijn onder de indruk, waarschijnlijk niet in de laatste plaats door de sfeer die heerst in de tentoonstellingsruimtes. De kinderen zijn er stil van, zich bewust van de bijzondere 'schilderijen'.
Van een geheel andere orde is BEELD EN GELUID in Hilversum, waarvan de naam het al zegt: veel beeld en nog veel meer geluid, of liever...lawaai. Verdeeld over een aantal verdiepingen met een veelheid aan ' thema' paviljoens herleven oude tijden van radio en t.v.
Het in grote getale toegestroomde publiek (waaronder ik) beleeft een sentimental journey in de vorm van televisieseries, top 40-hits en oude journaals.
De kinderen (met hun ouders/ grootouders meegekomen) rennen van hot naar her, van koptelefoon naar koptelefoon, van beeld naar beeld.
Waarom, vraag ik me af, nemen ouders hun kinderen hier mee naartoe? In de hoop dat ze, net als zij toen ze jong waren, zullen genieten van Fabeltjeskrant of onder de indruk zijn van de eerste maanlanding? Het 'vroeger' in BEELD EN GELUID is niet lang genoeg geleden, kinderen zijn er niet van onder de indruk, vinden Top of Flop niet cool, kijken liever naar 'The Voice'.
Eerlijk gezegd ben ook ik niet onder de indruk, ga toch liever naar een museum waar een Monet of een Picaso hangt, zoals in DE KUNSTHAL. Alhoewel, hangt Monet daar nog wel na de spectaculaire kunstroof?