Bezuinigingen

Een beetje onwennig loop ik de raadzaal van het gemeentehuis in.

Brrr…koud hier!

“Alvast de eerste BEZUINIGING ” mompelt een kleumende meneer naast mij op de publieke ‘tribune’ (een rij stoelen tegen de achterwand van de zaal!).

Vanavond worden de voorgestelde BEZUINIGINGEN behandeld om de begroting kloppend te maken.

Één van die BEZUINIGINGEN is voor mij en mijn collega’s ingrijpend.

De heren (en een enkele dame) politici zijn look-a-likes van de landelijke kopstukken en gedragen zich ook als zodanig: praten veel (“Voorzitter….”), weinig inhoud, willen graag het laatste woord hebben.

Het één na het andere agendapunt (gemeentelijke herindeling, starterswoningen) wordt behandeld. Er wordt na oeverloos gesteggel een nieuwe wethouder gekozen (8 tegen 7).

En dan na 3 uur als eindelijk ‘ons’ agendapunt aan de beurt is, wordt de vergadering geschorst…tot over 2 dagen.

Uitstel van executie.

Over 2 dagen weer naar het gemeentehuis.

En dan niet vergeten een warme trui aan te trekken.

Een extra uur

Vanuit onze hotelkamer (met rijk versierd plafond en kroonluchter)  kijken we uit op de Grote Markt en de markante toren van de Grote Kerk, de ‘Peperbus’ die, echt waar, met carnaval een boerenkiel ‘draagt’.

Na een dag wandelen langs de Brabantse Wal en een heerlijke vegetarische maaltijd bij de ‘buren’ kruipen we moe en voldaan onder de wol nadat we alvast de horloges een uur terug gezet hebben: EEN UUR EXTRA slapen, mmmm.

Wie zong ook al weer die carnavalskraker: Het leven is goed in het Brabantse land
Het land waar m'n wieg heeft gestaan.

De zaterdagavondstappers genieten op hun (luidruchtige) manier van het EXTRA UUR.

Tja, Brabantse nachten zijn lang.

Als de klok van de Peperbus 2 uur heeft geslagen is het (eindelijk) stil op de Grote Markt.

Tot nu toe is van slapen nog niet veel gekomen, maar gelukkig hebben we EEN EXTRA UUR.

Ik val in slaap en droom van kerkklokken die niet elk uur slaan, maar elke minuut!

….val in slaap? Ik slaap helemaal niet….het is 3 uur, de klok van de Peperbus wordt in wintertijd gezet en, om het mechanisme van zo’n eeuwenoude klok niet te ontregelen moet het uurwerk uur na uur vooruit gezet worden (4 uur…5 uur…enz.) net zo lang tot het 2 uur-wintertijd is.

Gelukkig hebben we EEN EXTRA UUR.

Maar daar hebben de talrijke katholieke kerken weer geen boodschap aan, die luiden voor dag en dauw hun klokken.

Nee, van dat EXTRA UUR slapen is niet veel gekomen in het Brabantse land!

 

Musea

Het ene museum is het andere niet.
Neem bijvoorbeeld het TEYLERS in Haarlem.
Het in grote getale toegestroomde publiek (waaronder ik) loopt in stille bewondering langs de pentekeningen van Rafaël, de beroemde Italiaanse schilder uit de Renaissance.
Zelfs de kinderen (met ouders/ grootouders meegekomen) zijn onder de indruk, waarschijnlijk niet in de laatste plaats door de sfeer die heerst in de tentoonstellingsruimtes. De kinderen zijn er stil van, zich bewust van de bijzondere 'schilderijen'.
Van een geheel andere orde is BEELD EN GELUID in Hilversum, waarvan de naam het al zegt: veel beeld en nog veel meer geluid, of liever...lawaai. Verdeeld over een aantal verdiepingen met een veelheid aan ' thema' paviljoens herleven oude tijden van radio en t.v.
Het in grote getale toegestroomde publiek (waaronder ik) beleeft een sentimental journey in de vorm van televisieseries, top 40-hits en oude journaals.
De kinderen (met hun ouders/ grootouders meegekomen) rennen van hot naar her, van koptelefoon naar koptelefoon, van beeld naar beeld.
Waarom, vraag ik me af, nemen ouders hun kinderen hier mee naartoe? In de hoop dat ze, net als zij toen ze jong waren, zullen genieten van Fabeltjeskrant of onder de indruk zijn van de eerste maanlanding? Het 'vroeger' in BEELD EN GELUID is niet lang genoeg geleden, kinderen zijn er niet van onder de indruk, vinden Top of Flop niet cool, kijken liever naar 'The Voice'.
Eerlijk gezegd ben ook ik niet onder de indruk, ga toch liever naar een museum waar een Monet of een Picaso hangt, zoals in DE KUNSTHAL. Alhoewel, hangt Monet daar nog wel na de spectaculaire kunstroof?

Gezicht op Dordrecht

Onze hotelkamer is op de elfde verdieping en het uitzicht is een moderne variant op GEZICHT OP DORDRECHT, een bekend schilderij van landschapsschilder Jan van Goyen dat we eerder op de dag hebben zien hangen in het Dordrecht Museum.
Op GEZICHT OP DORDRECHT uit 1651 zijn molens, vissersbootjes met en zonder zeil, een paar mensen en de onvoltooide toren van Grote Kerk te zien.
Vanuit onze hotelkamer bestaat het GEZICHT OP DORDRECHT anno 2012 vooral uit een netwerk van wegen met zo aan het einde van de middag heel veel auto's. Heel in de verte is de stad te zien met....de onvoltooide toren van de Grote Kerk.
Wat beide uitzichten ook gemeen hebben is de fraaie avondlucht.
En wat GEZICHT OP DORDRECHT anno 2012 vòòr heeft op het schilderij is dat gedurende de avond de lucht steeds van kleur verandert van geel naar oranje-rood en tenslotte naar het donker van de nacht met lichtjes (waar wordt het nog echt donker in Nederland?) die gezien door de vitrage voor de ramen lijken op sterren.
Wat het verblijf in een Wellness-suite naast de beloofde prive sauna en bubbelbad extra bijzonder maakt is vanuit het mega-bed de zon in de ochtend op zien komen. De lucht die verkleurt van donker naar lichtgeel naar lichtroze naar felrood en vervolgens de zon die in alle gorie tevoorschijn komt boven het GEZICHT OP DORDRECHT.
Zouden de mensen in al die auto's ook genieten van de mooie zonsopkomst?
En zouden ze beseffen dat ze onderdeel zijn van GEZICHT OP DORDRECHT?

Zondag

Na een koude (tegen het vriespunt) en heldere (maan, jupiter, sterren) nacht belooft het een mooie ZONDAG te worden, een dag om er op uit te trekken want "het kan weleens de laatste mooie herfstdag worden".
Zullen we gaan fietsen of wandelen of....allebei?
Brood, fruit en koffie in de thermoskan mee.
We fietsen over de dam naar het volgende eiland.
Aan de overkant zetten we de fietsen aan de ketting en lopen de duinen in. Deze zijn echt anders dan bij ons: minder breed, andere begroeing (weegbree of is het drijvend fonteinkruid?). Eerst hebben we regelmatig doorkijkjes naar het strand en de zee, later zijn er alleen de smalle paadjes. Op een bankje drinken we koffie en genieten van de zon en de herfstgeur.
Voor we weer terug gaan, willen we nog even naar de zee.
We kunnen natuurlijk ook over het strand terug lopen. Gaat sneller.
Denken we!
Links zien we aan de overkant 'onze' Maasvlakte met pijpen en windmolens. Voor ons zien we de contouren van 'onze' duinen, 'onze' badstranden. De dam waar we overheen gefietst zijn ziet er van de andere kant bekeken spectaculair uit en wat lijkt het allemaal dichtbij.
Nog even doorlopen en dan zijn we weer bij de fietsen.
Denken we.
Het strand wordt steeds minder begaanbaar, diepe slenken verhinderen het rechttoe rechtaan lopen, het woord 'drijfzand' komt naar boven.
Veel later dan gedacht en met schoenen en broeken onder de modder komen we uiteindelijk weer in de bewoonde wereld.
Expeditie Borrenson geslaagd!
Op een bankje eten we het laatste boterhammetje en fietsen daarna voldaan naar 'ons' eiland terug.

Herfst

Voor dag en dauw gaan we op weg: opa en oma-dag! Onderweg regent het en het waait flink.

Echt HERFST.

Bij HERFST horen kastanjes, paddenstoelen en gekleurde bomen.

Dit wordt de eerste echte HERFST voor onze kleinzoon. Vorig jaar was hij nog te klein, zat hij als hij buiten kwam dubbeldik ingepakt en kon de HERFST niet voelen.

Nu is hij groot (anderhalf), loopt als de beste en staat verlangend naar buiten te kijken.

“Zullen we dan maar?”

Kaplaarzen en regenjas aan. Capuchon op is niet nodig, hij wil de regen en wind voelen, is een stoere Hollandse jongen.

Op naar de eendjes en ( ja echt, hij zegt het ) de meerkoet. De eendjes doen zich te goed aan de stukjes brood, de 2 meerkoeten grijpen steeds mis.

Als het brood op is gaan we weer terug.

De afgewaaide bladeren zijn door de wind op een hoop gewaaid. We banjeren er doorheen.

Op straat ligt een afgewaaide tak.

Kleinzoon raapt ‘m op.

Af en toe slaat hij met de tak tegen een boom of lantaarnpaal.

In de tuin is op de stoep een grote plas ontstaan.

Kleinzoon stampt er met zijn kaplaarzen doorheen, slaat met zijn tak in de plas en gooit een paar blaadjes in het water.

Hij maakt van zijn handjes een kommetje en schept water uit de plas….mmmmm…lekker.

Als we eindelijk naar binnen gaan gloeien zijn wangen, zijn zijn handjes vies en zijn haren nat.

De HERFST is leuk en dit is nog maar het begin.

Volgende keer gaan we kastanjes rapen en paddenstoelen zoeken…rood met witte stippen.

Beestenboel

Zo’n 2 maanden geleden begon onze zwarte kip voor de zoveelste keer broedse geluiden te maken en bleef steeds maar op het nest zitten.

Nu staat er in de bijbel ’ de mens wikt, maar God beschikt’, maar bij ons is het ‘de kip wikt, maar de mens beschikt’. Wij dus.

Toch wel leuk weer een keer kuikentjes, dus " zullen we dan maar, het kan nog net voor de winter".

Toen we eenmaal beschikt hadden haalden we bij de buren bevruchte eitjes (wij hebben geen haan. vandaar), ruilden die om met de gelegde eitjes en het broeden kon beginnen.

Inmiddels kreeg ook de bruine kip last van haar hormonen en tot onze grote verbazing ging ze bij haar zwarte zus op het nest zitten.

Gezusterlijk zaten ze daar 3 weken op de eitjes en precies op tijd kwamen er 3 kuikentjes tevoorschijn.

Samen hebben ze het co-ouderschap en de kuikentjes zijn met 2 moeders dubbel beschermd tegen gevaar ( Dikkie Dik van de buren) van buitenaf.

Dachten we.

Geen kat, maar een loslopende hond kwam de tuin in, rende achter de moeders en kinderen aan en kreeg één kuikentje te pakken. De schrik zat er bij de kippen  (en bij ons) flink in.

De rest van de dag hebben de 2 overgebleven kuikentjes veilig onder moeders vleugels gezeten.

Inmiddels zijn ze allang de schrik te boven, scharrelen de hele dag met hun moeders door de tuin en zijn zich niet bewust van het naderende onheil: we krijgen n.l. binnenkort een jong katje dat zich op haar beurt ook niet bewust is van naderend onheil (Dikkie Dik van de buren of een loslopende hond)

 

Jansen en Janssen

In het Frans heten ze Dupond en Dupont.
In het Engels Thomson en Thompson, oftewel The Thomson Twins.
En bij ons heten de detectives uit de Kuifje strips JANSEN en JANSSEN. Volgens wikipedia zorgen ze voor veel slapstickhumor en overkomt de één iets, geheid dat even later de ander hetzelfde overkomt.
De avonturen van Kuifje zelf herinner ik me nauwelijks, maar JANSEN en JANSSEN ( en Bobbie, maar dit terzijde) zie ik nog zo voor me.
De laatste weken, eigenlijk sinds de Verkiezingen, hebben we een nieuwe JANSEN en JANSSEN, n.l. MARK en DIEDERIK. Ze praten elkaar na: ( 'Maandag gaan we weer verder. Prettige avond' ) gaan steeds meer op elkaar lijken ( zelfde pakken, zelfde lach), kortom....ze zorgen voor veel slapstickhumor en leiden ons lachend door de crisis met de MARK & DIEDERIK-SHOW.
Dit is reality-tv pur sang, de kijkcijfers schieten omhoog, er wordt al in de wandelgangen gesproken over de Televisierring
De aflevering van vandaag: Het Herfstakkoord (weg met langstudeerboete en forensentaks).
Hopelijk laat de slotaflevering  Het Regeerakkoord (geven en nemen) nog even op zich wachten.
Met de komst van deze eigentijdse JANSEN en JANSSEN lijkt de crisis minder erg (maar dat is ie wel!).