Kleinzoon van anderhalf logeert bij ons en binnen een mum van tijd heeft hij zich de 'dingen' in ons huis eigen gemaakt.
Als hij 's morgens uit bed komt worden al deze 'dingen ' begroet:
DAG bomen (vanuit de balkondeur)
DAG poes (aan de muur in het trapgat)
DAG koe (op het schilderij in de gang): Boe!
DAG paardjes (in de steenvorm in de serre)
DAG schaap (op het grasveld ): Mèè!
DAG kippen (in de ren)
DAG molentje (in de plantenbak halverwege het tuinpad)
Ja, kleinzoon groet 's morgens de dingen net als Marc in het bekende gedicht van Paul van Ostayen :
Dag ventje met de fiets op de vaas met de bloem
ploem ploem
dag stoel naast de tafel
dag brood op de tafel
dag visserke-vis met de pijp
en
dag visserke-vis met de pet
pet en pijp
van het visserke-vis
goeiendag
Daa-ag vis
dag lieve vis
dag klein visselijn mijn
maandag 30 juli 2012
Goud
Het jaarlijkse hoogtepunt in onze Gemeente is de profwiellerronde vlak na de Tour de France en elk jaar weet de organisatie een aantal (vooral mannelijke) publiekstrekkers te strikken. Vorig jaar gaven bijvoorbeeld Andy Schleck ( of was het broer Fränk?) en Johnny Hoogerland ( die van dat prikkeldraad) acte de presence en......Marianne Vos! Wie? Dat vroeg de entreekaartjesknipper aan het onopvallende meisje dat zonder kaartje het parcours wilde betreden. Het meisje noemde nogmaals haar naam en zei dat ze aan de damesronde ging meedoen, maar bij de kaartjesknipper ging nog steeds geen lichtje branden. Gelukkig voor haar (maar ook voor de kaartjesknipper!) schoot iemand van de organisatie haar te hulp. De damesronde werd met overmacht gewonnen door ...wie? Marianne Vos!
Nee, dit jaar komt Marianne Vos niet naar onze profwielerronde......dit jaar zit ze in Londen en gaat ze voor Olympisch GOUD.
Onze profwielerronde moet het dit jaar doen met de afdankertjes....eh...afvallertjes van de Tour!
Nee, dit jaar komt Marianne Vos niet naar onze profwielerronde......dit jaar zit ze in Londen en gaat ze voor Olympisch GOUD.
Onze profwielerronde moet het dit jaar doen met de afdankertjes....eh...afvallertjes van de Tour!
woensdag 25 juli 2012
Natuur
Vandaag staat in het teken van NATUUR, of liever gezegd NIEUWE NATUUR. Vandaag gaan we namelijk naar Tiengemeten, het laatste echte eiland in Zuid Holland dat zo'n 15 jaar geleden voor een appel en een ei verkocht is aan Natuurmonumenten, een expert in NATUUR of liever gezegd NIEUWE NATUUR. De vroegere landbouwgronden en de daarbij behorende boeren zijn verdwenen en hebben plaats gemaakt voor NATUUR met, let op, 3 centrale thema's: Weelde, Wildernis en Weemoed!
Als ik Natuurmonumenten was geweest had ik er nog een vierde thema aan toegevoegd: Water!
En voor vandaag nog één, n.l. Warm.
Want weer is het warm, net als die keer jaren geleden toen ik voor het eerst op Tiengemeten kwam. De laatste boer had het eiland nog maar net verlaten, de landbouwgronden lagen er leeg en kaal (en dor) bij en de verlaten huizen maakten een desolate indruk. Ik was diep teleurgesteld, het eiland waar je geen rijbewijs nodig had om auto te rijden, waar muskusrattenvanger naast boer het enige beroep was, waar geen straatverlichting was, het had zo tot mijn verbeelding gesproken.
Er is veel veranderd sinds Natuurmonumenten het heft overnam: de akkers bloeien weelderig, er zijn waterpartijen en zelfs een stuk speelNATUUR voor kinderen. De huizen zijn opgeknapt, één van de Boerehoeves is omgebouwd tot Herberg, er is een (NATUUR)kampeerterrein, kortom op Tiengemeten is NIEUWE NATUUR gemaakt.
En eerlijk is eerlijk, het ziet er goed uit.
Hoe komt het dan dat ik er toch een beetje treurig van word?
Omdat alles te mooi is, te overdacht, te gemaakt?
Omdat je NIEUWE NATUUR niet moet vergelijken met NATUUR?
Och, het zal wel door de warmte komen dat ik al deze verwarrende gedachten heb.
Als ik Natuurmonumenten was geweest had ik er nog een vierde thema aan toegevoegd: Water!
En voor vandaag nog één, n.l. Warm.
Want weer is het warm, net als die keer jaren geleden toen ik voor het eerst op Tiengemeten kwam. De laatste boer had het eiland nog maar net verlaten, de landbouwgronden lagen er leeg en kaal (en dor) bij en de verlaten huizen maakten een desolate indruk. Ik was diep teleurgesteld, het eiland waar je geen rijbewijs nodig had om auto te rijden, waar muskusrattenvanger naast boer het enige beroep was, waar geen straatverlichting was, het had zo tot mijn verbeelding gesproken.
Er is veel veranderd sinds Natuurmonumenten het heft overnam: de akkers bloeien weelderig, er zijn waterpartijen en zelfs een stuk speelNATUUR voor kinderen. De huizen zijn opgeknapt, één van de Boerehoeves is omgebouwd tot Herberg, er is een (NATUUR)kampeerterrein, kortom op Tiengemeten is NIEUWE NATUUR gemaakt.
En eerlijk is eerlijk, het ziet er goed uit.
Hoe komt het dan dat ik er toch een beetje treurig van word?
Omdat alles te mooi is, te overdacht, te gemaakt?
Omdat je NIEUWE NATUUR niet moet vergelijken met NATUUR?
Och, het zal wel door de warmte komen dat ik al deze verwarrende gedachten heb.
zaterdag 21 juli 2012
Vierdaagse
De VIERDAAGSE
- om 4 uur uit bed ( en om 9 uur ‘s avonds naar bed!!!)
- uitgezwaaid worden door lallende studenten
- na uren en uren lopen door mensen aan de kant van de weg nog steeds met “goedemorgen!” begroet worden
- kinderen die snoepjes, koekjes, zoutjes en komkommer
uitdelen
- “High five”, vooral populair onder kinderen
-
marcherende en zingende ( hey, hey captain Jack, meet me
down by the railroad track) soldaten
- één lang lint van lopers door het Nijmeegse landschap
- één lange rij wachtenden bij de Dixy’s
- rijen bejaarden (in rolstoel) op de eerste rang in elk
dorp
- Bailybrug bij Cuijk
- scan-matten over de weg (piep, piep…)
- Maasland(kaas)tent met rust-matrassen
- hoosbuien (lang leve het regenpak)
- zeven heuvelen
- Hollandse hits in elk dorp
- steeds terugkerende vraag: “hoeveel blaren heb jij?” (Ik
heb gelukkig Happy Feet)
- SMS-jes (Kopland en De Dood of de Gladiolen)
En natuurlijk ook:
- 4 dagen 40 km
lopen
- Het
‘felbegeerde’ kruisje
- Via
Gladiola
- rode,
maar vooral gele en roze gladiolen krijgen (die het uren wachten overleefd
hebben!!)
- spandoek
‘NOVIO MAGUM…VENI VIDI VICI’ bij thuiskomst
De VIERDAAGSE….eens, maar nooit meer, alhoewel…. wanneer is
ie volgend jaar?
zondag 15 juli 2012
Kopland
door het park gewandeld en hier
blijven staan
waarom, nou ja, we weten van elkaar
waarom, allebei denken we: jij
jij bent het
hier blijven staan om die ander
aan te kijken, te kussen
In één van de hoekjes in de tuin hangt dit gedicht van KOPLAND.
Altijd als ik (en soms wij) het lees krijg een speciaal gevoel: soms word ik er blij van, soms geroerd, altijd is het voor even rustgevend.
KOPLAND....zo veel van zijn gedichten raken me: Weggaan (weggaan is een soort van blijven..) , Onder de appelboom (zeldzaam zacht voor de tijd van het jaar...) , de God in mijn hersenen ( wilt u God toets dan..), Geluk is gevaarlijk (Geluk was een dag aan een vijver in gras met bomen........ik was er het kind van God en mijn grootvader, beide stierven, geluk is gevaarlijk), Vertrek van dochters (nu ze weg zijn, kijk ik uit hun ramen en zie die zelfde wereld van 20 jaar her toen ik hier kwam wonen)
KOPLAND.....hij woonde in een huisje aan een spoorlijn, elk uur een trein.
KOPLAND.....zijn dood raakt me.
blijven staan
waarom, nou ja, we weten van elkaar
waarom, allebei denken we: jij
jij bent het
hier blijven staan om die ander
aan te kijken, te kussen
In één van de hoekjes in de tuin hangt dit gedicht van KOPLAND.
Altijd als ik (en soms wij) het lees krijg een speciaal gevoel: soms word ik er blij van, soms geroerd, altijd is het voor even rustgevend.
KOPLAND....zo veel van zijn gedichten raken me: Weggaan (weggaan is een soort van blijven..) , Onder de appelboom (zeldzaam zacht voor de tijd van het jaar...) , de God in mijn hersenen ( wilt u God toets dan..), Geluk is gevaarlijk (Geluk was een dag aan een vijver in gras met bomen........ik was er het kind van God en mijn grootvader, beide stierven, geluk is gevaarlijk), Vertrek van dochters (nu ze weg zijn, kijk ik uit hun ramen en zie die zelfde wereld van 20 jaar her toen ik hier kwam wonen)
KOPLAND.....hij woonde in een huisje aan een spoorlijn, elk uur een trein.
KOPLAND.....zijn dood raakt me.
donderdag 12 juli 2012
Sluitingsceremonie
Aboutaleb.....Karla Peijs...en is dat niet Tineke Netelenbos......en zij...eh....hoe heet ze ook al weer, ze is ook minister geweest....eh...
Allemaal BN-ers die, net als ik, uitgenodigd zijn op de SLUITINGSCEREMONIE van Maasvlakte2.
De zaal waar voorafgaande aan de SLUITINGSCEREMONIE de lunch is, kleurt (nou ja, kleurt ..) stemmig donkerblauw (mannenpakken) met her en der wat kleuraccenten van in tenue de ville gestoken vrouwen. Daar tussendoor lopen wat camera-mannen in bedrijfskleding (vale spijkerbroek en dito corduroy-jasje).
Na de lunch worden we verzocht naar de theaterzaal te gaan waar de SLUITINGSCEREMONIE gaat plaats vinden. In het theater (met een toepasselijke vloer van Maasvlakte-oerzand) begint het grote wachten op de koningin. De spanning wordt opgevoerd met Soldaat-van-Oranje-achtige muziek.
Op een scherm (kunstig in een bergje oerzand geplaatst) is te zien dat de koningin ( in een BMW?) en haar gevolg in aantocht zijn.
Waar is eigenlijk Maartje van Weegen?
En dan is het zover, daar is ze dan geflankeerd door de directeuren van het Havenbedrijf en Maasvlakte2 en in haar gevolg nog meer VIP's...Melanie (ja, zij van de 130 km), één van de zoons van Margriet (hoe heet hij ook al weer?), de schoonvader van Laurentien (Brinkman, nee dat is die
ex-PVV-er, nee... Brinkhorst?) en belangrijke delegaties uit Japan en Rusland.
Na de toespraak van de directeur van het Havenbedrijf (zichtbaar nerveus en met spiekbriefje) mag Beatrix op een rode knop drukken waarmee ze het laatste stuk van de SLUITING in werking stelt
Het doek van de achterwand zakt en het werkterrein van Maasvlakte2 ontvouwt zich in alle glorie.
Zelden zo'n mooi decor gezien.
De sleephopperzuigers gaan onverstoorbaar door met 'rainbowen', oftewel zand spuiten en 20 minuten later is de SLUITING definitief en is Nederland een stukje groter geworden.
Een historisch moment en ik was erbij!
Allemaal BN-ers die, net als ik, uitgenodigd zijn op de SLUITINGSCEREMONIE van Maasvlakte2.
De zaal waar voorafgaande aan de SLUITINGSCEREMONIE de lunch is, kleurt (nou ja, kleurt ..) stemmig donkerblauw (mannenpakken) met her en der wat kleuraccenten van in tenue de ville gestoken vrouwen. Daar tussendoor lopen wat camera-mannen in bedrijfskleding (vale spijkerbroek en dito corduroy-jasje).
Na de lunch worden we verzocht naar de theaterzaal te gaan waar de SLUITINGSCEREMONIE gaat plaats vinden. In het theater (met een toepasselijke vloer van Maasvlakte-oerzand) begint het grote wachten op de koningin. De spanning wordt opgevoerd met Soldaat-van-Oranje-achtige muziek.
Op een scherm (kunstig in een bergje oerzand geplaatst) is te zien dat de koningin ( in een BMW?) en haar gevolg in aantocht zijn.
Waar is eigenlijk Maartje van Weegen?
En dan is het zover, daar is ze dan geflankeerd door de directeuren van het Havenbedrijf en Maasvlakte2 en in haar gevolg nog meer VIP's...Melanie (ja, zij van de 130 km), één van de zoons van Margriet (hoe heet hij ook al weer?), de schoonvader van Laurentien (Brinkman, nee dat is die
ex-PVV-er, nee... Brinkhorst?) en belangrijke delegaties uit Japan en Rusland.
Na de toespraak van de directeur van het Havenbedrijf (zichtbaar nerveus en met spiekbriefje) mag Beatrix op een rode knop drukken waarmee ze het laatste stuk van de SLUITING in werking stelt
Het doek van de achterwand zakt en het werkterrein van Maasvlakte2 ontvouwt zich in alle glorie.
Zelden zo'n mooi decor gezien.
De sleephopperzuigers gaan onverstoorbaar door met 'rainbowen', oftewel zand spuiten en 20 minuten later is de SLUITING definitief en is Nederland een stukje groter geworden.
Een historisch moment en ik was erbij!
maandag 9 juli 2012
Hansje Brinker
Robert Gesink was zaterdag even zijn eigen HANSJE BRINKER toen hij na afloop van de eerste bergetappe in de Tour zijn vingers in zijn ogen stopte om het zweet weg te wissen.
Richard de Mos van de PVV kondigde een poosje geleden aan dat hij hoogstpersoonlijk als een ware HANSJE BRINKER voor de dijk zou gaan liggen als 'ze' de Hedwigepolder zouden gaan doorprikken.
Zou hij dit nu nog gaan doen, nu hij door Wilders op een zijspoor gezet is?
Het verhaal van HANSJE BRINKER die met zijn vinger het gat in de dijk dicht houdt stamt uit 1855.
Het wachten is op een eigentijdse Theater-voorstelling op locatie (de Hedwigepolder) van HANSJE BRINKER met in de hoofdrollen Robert Gesink en Richard de Mos.
Richard de Mos van de PVV kondigde een poosje geleden aan dat hij hoogstpersoonlijk als een ware HANSJE BRINKER voor de dijk zou gaan liggen als 'ze' de Hedwigepolder zouden gaan doorprikken.
Zou hij dit nu nog gaan doen, nu hij door Wilders op een zijspoor gezet is?
Het verhaal van HANSJE BRINKER die met zijn vinger het gat in de dijk dicht houdt stamt uit 1855.
Het wachten is op een eigentijdse Theater-voorstelling op locatie (de Hedwigepolder) van HANSJE BRINKER met in de hoofdrollen Robert Gesink en Richard de Mos.
zondag 8 juli 2012
Nationaal Landschap
Ter afwisseling (na wekenlang elke zondag wandelen) vandaag, zondag, een dagje fietsen. Mijn fietstocht begint in Dordrecht bij de Kiltunnel. Als ik door een tunnel loop of fiets heb ik altijd de neiging om te schreeuwen vanwege het echo-effect. Dat heeft in deze tunnel geen zin, want het autoverkeer maakt teveel lawaai.
Aan de andere kant van de tunnel is de Hoeksche Waard, één van de twintig NATIONALE LANDSCHAPPEN van Nederland. Volgens de Wikipedia is een NATIONAAL LANDSCHAP een LANDSCHAP waarvan is aangegeven dat er zich een unieke combinatie van agrarisch gebied, natuur en cultuurhistorie bevindt.
Voorlopig zie ik vooral een combinatie van natuur en fabrieken. De 'knooppunten' brengen me in Puttershoek. Eindelijk een kinderwens vervuld! Hier woonde mijn grote held Kees Verkerk en ik droomde er van hem in levende lijve tegen te komen in zijn woonplaats. Na zijn schaatssuccessen is hij verhuisd naar Noorwegen.
Even later fiets ik langs de Suikerfabriek, of liever gezegd wat er nog van over is. Dit stukje cultuurhistorie is binnen afzienbare tijd verdwenen, terwijl het zo mooi gecombineerd had kunnen worden met agrarisch gebied en natuur.
Jammer.
Het LANDSCHAP is in ieder geval wel oer-Hollands met molens, kerktorentjes, dijken en water (ook zo af en toe uit de lucht).Telkens duikt aan mijn rechterkant de Oude Maas weer op en als ik een bordje met 1 februari 1953-route tegenkom bedenk ik me dat ook hier De Ramp huisgehouden heeft.
Na 30 kilometer kom ik bij de veerpont en na een overtocht van een paar minuten heb de rest van mijn fietstocht het water, dat hier Spui heet en later Haringvliet, aan mijn linkerkant en fiets ik op Voorne Putten. Dit is geen NATIONAAL LANDSCHAP, dus geen unieke combinatie van agrarisch gebied, natuur en cultuurhistorie. Hier wel een combinatie van natuur en industrie en dat is uniek in Nederland: Vanaf het fietspad (het Daan Monsterpad) op de oude Zeedijk heb ik prachtig zicht op de weilanden met koeien, het water en in de verte de contouren van Goeree Overflakkee. Aan mijn rechterkant eeuwenoud polderlandschap met kerktoren en molens en helemaal in de verte de contouren van de schoorstenen van Europoort en Botlek.
Eerlijk gezegd vind ik dit LANDSCHAP mooier, maar het is dan ook MIJN LANDSCHAP omdat ik hier al bijna 40 jaar woon. Hier heb ik geen knooppunten nodig om de weg te vinden, ik geniet van het bekende LANDSCHAP en na een fietstocht van 60 kilometer ben ik Thuis.
Aan de andere kant van de tunnel is de Hoeksche Waard, één van de twintig NATIONALE LANDSCHAPPEN van Nederland. Volgens de Wikipedia is een NATIONAAL LANDSCHAP een LANDSCHAP waarvan is aangegeven dat er zich een unieke combinatie van agrarisch gebied, natuur en cultuurhistorie bevindt.
Voorlopig zie ik vooral een combinatie van natuur en fabrieken. De 'knooppunten' brengen me in Puttershoek. Eindelijk een kinderwens vervuld! Hier woonde mijn grote held Kees Verkerk en ik droomde er van hem in levende lijve tegen te komen in zijn woonplaats. Na zijn schaatssuccessen is hij verhuisd naar Noorwegen.
Even later fiets ik langs de Suikerfabriek, of liever gezegd wat er nog van over is. Dit stukje cultuurhistorie is binnen afzienbare tijd verdwenen, terwijl het zo mooi gecombineerd had kunnen worden met agrarisch gebied en natuur.
Jammer.
Het LANDSCHAP is in ieder geval wel oer-Hollands met molens, kerktorentjes, dijken en water (ook zo af en toe uit de lucht).Telkens duikt aan mijn rechterkant de Oude Maas weer op en als ik een bordje met 1 februari 1953-route tegenkom bedenk ik me dat ook hier De Ramp huisgehouden heeft.
Na 30 kilometer kom ik bij de veerpont en na een overtocht van een paar minuten heb de rest van mijn fietstocht het water, dat hier Spui heet en later Haringvliet, aan mijn linkerkant en fiets ik op Voorne Putten. Dit is geen NATIONAAL LANDSCHAP, dus geen unieke combinatie van agrarisch gebied, natuur en cultuurhistorie. Hier wel een combinatie van natuur en industrie en dat is uniek in Nederland: Vanaf het fietspad (het Daan Monsterpad) op de oude Zeedijk heb ik prachtig zicht op de weilanden met koeien, het water en in de verte de contouren van Goeree Overflakkee. Aan mijn rechterkant eeuwenoud polderlandschap met kerktoren en molens en helemaal in de verte de contouren van de schoorstenen van Europoort en Botlek.
Eerlijk gezegd vind ik dit LANDSCHAP mooier, maar het is dan ook MIJN LANDSCHAP omdat ik hier al bijna 40 jaar woon. Hier heb ik geen knooppunten nodig om de weg te vinden, ik geniet van het bekende LANDSCHAP en na een fietstocht van 60 kilometer ben ik Thuis.
vrijdag 6 juli 2012
Back to Earth
BACK TO EARTH is zo'n uitdrukking die vaak gebruikt wordt als je je fantasieën de vrije loop hebt laten gaan om vervolgens (met moeite) weer terug te keren naar het dagelijkse leven.
André Kuipers is deze week letterlijk BACK TO EARTH gekeerd nadat hij maanden in de Space geleefd had. En dat kostte hem ook moeite, gewichteloosheid schijnt het effect te hebben van een drug.
Toen hij aan zijn ruimtereis begon wist hij ondanks alle voorbereiding vast niet meer dan wat Spinvis zong in zijn lied Astronaut
Goede reis je hebt nu geen gewicht,
astronaut ga sneller dan het licht.
De planeten zingen zacht,
van het wonder dat je wacht.
kijk niet om ga steeds vooruit.
Goede reis en hou je haaks, kijk goed uit.
Maar net als Major Tom in David Bowie's A Space Oddity had hij vast liever vanuit zijn Spaceship zijn vrouw verteld dat hij van haar hield, maar dat hij 100.00 miles away bleef
Though I'm past 100.000 miles
I'm feeling very still
And I think my spaceship knows which way to go
Tell my wife I love her very much, she knows
Oftewel het leven in de Space is veel aangenamer dan op aarde.
Jammer voor André dat dit zijn laatste ruimtereis was
André Kuipers is deze week letterlijk BACK TO EARTH gekeerd nadat hij maanden in de Space geleefd had. En dat kostte hem ook moeite, gewichteloosheid schijnt het effect te hebben van een drug.
Toen hij aan zijn ruimtereis begon wist hij ondanks alle voorbereiding vast niet meer dan wat Spinvis zong in zijn lied Astronaut
Goede reis je hebt nu geen gewicht,
astronaut ga sneller dan het licht.
De planeten zingen zacht,
van het wonder dat je wacht.
kijk niet om ga steeds vooruit.
Goede reis en hou je haaks, kijk goed uit.
Maar net als Major Tom in David Bowie's A Space Oddity had hij vast liever vanuit zijn Spaceship zijn vrouw verteld dat hij van haar hield, maar dat hij 100.00 miles away bleef
Though I'm past 100.000 miles
I'm feeling very still
And I think my spaceship knows which way to go
Tell my wife I love her very much, she knows
Oftewel het leven in de Space is veel aangenamer dan op aarde.
Jammer voor André dat dit zijn laatste ruimtereis was
Gerrit Komrij
Van papier zijt ge en tot papier zult ge wederkeren.
Mooi citaat van GERRIT KOMRIJ die vannacht is overleden. Of KOMRIJ, toen hij dit citaat bedacht aan zijn eigen dood dacht weet ik niet, want over zijn eigen zielenroerselen was GERRIT KOMRIJ nogal zwijgzaam:
Eer plant men bomen op de weg,
Eer zal men kakken in zijn hoed,
Dan dat ik u mijn ziel blootleg
En zeg wat ik thans lijden moet.
Uit: Zwijgzaamheid
Maar één ding is zeker: tot papier keert GERRIT KOMRIJ weder, oftewel hij zal nog lang voortleven in zijn gedichten, bloemlezingen en romans.
Mooi citaat van GERRIT KOMRIJ die vannacht is overleden. Of KOMRIJ, toen hij dit citaat bedacht aan zijn eigen dood dacht weet ik niet, want over zijn eigen zielenroerselen was GERRIT KOMRIJ nogal zwijgzaam:
Eer plant men bomen op de weg,
Eer zal men kakken in zijn hoed,
Dan dat ik u mijn ziel blootleg
En zeg wat ik thans lijden moet.
Uit: Zwijgzaamheid
Maar één ding is zeker: tot papier keert GERRIT KOMRIJ weder, oftewel hij zal nog lang voortleven in zijn gedichten, bloemlezingen en romans.
donderdag 5 juli 2012
Higgsdeeltje
Er zijn soms (eigenlijk best heel vaak) dingen waar ik helemaal niks van snap hoe ik ook mijn best doe er grip op te krijgen.
Zal wel komen omdat ik op de Katholieke MULO gezeten heb, maar dit terzijde.
Neem nou bijvoorbeeld het HIGGSDEELTJE. Het schijnt dat als er geen HIGGSDEELTJE zou zijn, wij (de mensheid) er ook niet zouden zijn. In de krant las ik dat het HIGGSDEELTJE ook wel Godsdeeltje genoemd wordt. Tja, en als goed Katholiek geloof je dat God Adam en Eva geschapen heeft, dus in mijn naïviteit denk ik dan: logisch dat het HIGGSDEELTJE een Godsdeeltje is, maar zo schijnt het niet te zitten, God heeft er eigenlijk niks mee van doen.
Het HIGGSDEELTJE geeft andere deeltjes in het universum massa en remt ze af zodat er materievorming kan ontstaan èn wij, de mensheid dus! Meneer Higgs ging er van uit dat het HIGGSDEELTJE bestond, maar heeft er 50 jaar aan gewerkt om het te vinden.
Dat is nog eens wat anders dan de heren Stapel en Smeesters die binnen een mum van tijd hun onderzoeken 'wetenschappelijke' hadden bewezen.
Ik kan me zo voorstellen wat de uitslag van hun onderzoek zou zijn naar het verschil tussen mensen die op de Katholieke MULO gezeten hebben en zij die dezelfde opleiding genoten hebben aan een Christelijke MULO.
Maar dit terzijde!
Zal wel komen omdat ik op de Katholieke MULO gezeten heb, maar dit terzijde.
Neem nou bijvoorbeeld het HIGGSDEELTJE. Het schijnt dat als er geen HIGGSDEELTJE zou zijn, wij (de mensheid) er ook niet zouden zijn. In de krant las ik dat het HIGGSDEELTJE ook wel Godsdeeltje genoemd wordt. Tja, en als goed Katholiek geloof je dat God Adam en Eva geschapen heeft, dus in mijn naïviteit denk ik dan: logisch dat het HIGGSDEELTJE een Godsdeeltje is, maar zo schijnt het niet te zitten, God heeft er eigenlijk niks mee van doen.
Het HIGGSDEELTJE geeft andere deeltjes in het universum massa en remt ze af zodat er materievorming kan ontstaan èn wij, de mensheid dus! Meneer Higgs ging er van uit dat het HIGGSDEELTJE bestond, maar heeft er 50 jaar aan gewerkt om het te vinden.
Dat is nog eens wat anders dan de heren Stapel en Smeesters die binnen een mum van tijd hun onderzoeken 'wetenschappelijke' hadden bewezen.
Ik kan me zo voorstellen wat de uitslag van hun onderzoek zou zijn naar het verschil tussen mensen die op de Katholieke MULO gezeten hebben en zij die dezelfde opleiding genoten hebben aan een Christelijke MULO.
Maar dit terzijde!
Abonneren op:
Posts (Atom)