Het nieuwe Noordzeestrand bij de Tweede Maasvlakte is een no nonsense strand. Alhoewel... de parkeerplaats met hunebedachtige rotsblokken en kunsttrap over het kunstmatig aangelegd duin beloven een trendy strand.
Gelukkig niks van dit alles, geen strandstoelen (of nog erger loungebanken) en geen paviljoens, alleen een snoepkraam.
Wel eeuwenoud wit zand met sleephopperzuigers ver weg uit zee gehaald en hier opgespoten, oftewel in vakterm gerainbowd.
Zouden die rotsblokken ook uit zee gevist zijn?
Maar dit terzijde.
Op deze prachtige zomer-zondag gaan we er met het hele gezin naar toe.
De fietstassen worden volgeladen met zwemkleding, strandlakens van heel oud (er is een foto van één van de kinderen met dit strandlaken toen ze net zo oud was als kleinzoon nu) tot hip modern (soort Hamamdoeken), brood, fruit, sap en voor kleinzoon zandvormpjes, emmertjes en schepjes.
Schoondochter en baby-in-de-maak volgen later per auto.
Voor we het strand opgaan trakteert één van de kinderen op een raket. Ik las nog onlangs in de krant dat deze klassieker van Ola uit 1962(!) een ode is aan de opkomende ruimtevaart en het rode puntje is een knipoog naar het water op Mars. Ja, ja!
En dan begint het water en zand plezier.
Kleinzoon krijgt aan iedere arm een zwembandje (links Ernie rechts Bert).
Je moet er even doorheen, maar dan is het water heerlijk. We zwemmen, drijven en 'drinken' natuurlijk hele slokken zout water.
Kleinzoon bouwt het ene zandkasteel na het andere. We spelen beachvoetbal, liggen in de zon en eten boterhammen met zand.
Als we moe gespeeld en gezwommen zijn gaan we weer naar huis.
Kleinzoon valt op de fiets in slaap.
's Avonds herinnert het zand dat uit onze haren, oren en kleren komt aan het DAGJE AAN ZEE
Geen opmerkingen:
Een reactie posten