Ons dorp ligt aan zee en is sinds jaar en dag een badplaats, vooral geliefd bij mensen uit de stad die geen behoefte hebben aan luxe bungalowparken met subtropische zwembaden, maar tevreden zijn met een seizoensplek op de camping, maar dan wel met de nodige comfort als tv en wifi. Een zomerlang 'inwonen' bij particulieren is er niet meer bij, in tegenstelling tot zo'n pakweg 60 jaar geleden toen mensen hun eigen huis aan badgasten verhuurden en zelf in het 'kippenhok' woonden.
Maar juist dat primitieve 'inwonen' roept nostalgische gevoelens op.
Zo gebeurt het deze (op vaak regenachtige) zomerdagen regelmatig dat mensen op SENTIMENTAL JOURNEY bij de VVV binnenlopen en informeren of dat ene pension er nog is ("vlakbij zee" ) en waar die ene straat is met dat ene huis ( "wit geloof ik")
Ze vertellen verhalen over eindeloos dwalen door de duinen (" toen je nog overal mocht komen"), kampvuren ("nee, geen BBQ, maar gewoon een stuk brooddeeg aan een stok boven het vuur"), zandkastelen bouwen aan zee, een ijsje kopen bij de 'Paddestoel' .
Het wachten is op mensen die komen informeren of dat leuke huis ("met een balkonnetje") boven op die dijk er nog staat waar het 's zomers zo goed toeven was.
Dat huis...dat staat er nog.....ik kan het weten......en het is er 's zomers èn 's winters goed toeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten