Graceland

Er zijn 2 LP's uit mijn jeugd - jaren 60 - die in mijn geheugen  gegrift staan: Voor de Overlevenden van Boudewijn de Groot en Bridge over Troubled Water van Simon and Garfunkel. Ze zijn grijs gedraaid. Boudewijn door ons allemaal, in ieder geval door de vrouwen.
Mijn zus was vooral fan van Simon and Garfunkel. Ik had het niet zo op die mierzoete liedjes met als toppunt Sound of Silence.
Een van de eerste CD's die we - het was inmiddels eind jaren 80 - kochten was GRACELAND van Paul Simon. Lekkere swingende liedjes als You can call me Al en GRACELAND.
Het duurde even voordat ik ontdekte dat Paul Simon dè andere helft van Garfunkel was.
Solo was, vond ik, Simon stukken beter, kwam zeker door de Zuid Afrikaanse 'vibes'
Niet dat ik iets met Zuid Afrika had, nou ja wel met Nelson Mandela natuurlijk!
En toen, een jaar geleden, vertrok ons kind naar Zuid Afrika en gingen wij haar opzoeken.
Sinds die tijd is Zuid Afrika niet meer uit mijn gedachten geweest.
Mijn oog viel dan ook op een voorstelling van The African Mama's in een theater bij ons in de buurt .
Wij er heen samen met ons Zuid Afrikaans-kind dat even over was.
Zij was sceptisch, ging vooral mee om ons te pleasen.
Maar al bij de eerste klanken en het zien van die in Swehsweh-jurken gestoken mama's waren zij en wij verkocht.
Johannesburg (nee, niet in Memphis Tennessee, het land van Elvis!) waar Paul Simon GRACELAND opnam en waar ons kind woont kwam ineens weer heel dichtbij.
De overbekende liedjes afgewisseld met historische beelden en verhalen over het ontstaan van GRACELAND.... alles riep emoties op. Zelfs van het mierzoete Sound of Silence - gezongen met Zuid Afrikaanse vibe dat wel - en tot slot het Zuid Afrikaanse volkslied kreeg ik tranen in mijn ogen.

Voor de storm

De Amazing Stroopwafels treden op in het cultureel centrum in het naburige dorp.
Van hun repertoire ken ik alleen VOOR DE STORM
Het lied gaat over de laatste dag van januari .
Een jongen loopt door de weilanden op een gewone zondag
niets mee aan de hand
Beatrix, de kroonprinses, was jarig
De wolken en de lucht waren enorm
Maar een deltaplan, ach dat leek voorbarig
In die grauwe middag VOOR DE STORM

Verderop in het liedje:

En 's avonds kwam oom Hendrik op visite
Die zei te voelen dat het spoken ging
Toen ging het gesprek weer over suikerbieten
De ARP, de kiesvereniging
Geen enkel jongensboek kon hem meer boeien
Hij ging naar bed met zijn beer en zijn speelgoedaap
Hij viel in slaap met in de verte koeien
Die loeiden in de stilte VOOR DE STORM

Een tekst die lijkt te komen uit een spannend jongensboek.

Het repertoire van de Amazing Stroopwafels bestaat niet zoals ik altijd gedacht heb uit luisterliedjes, maar vrolijke meezingers met titels als Ome Kobus, Radijs, heb medelij Jet, de Boevenwagen, die allemaal op verzoek van de zaal de revue passeren.
Even twijfel ik, want mijn verzoeknummer zal volkomen uit de toon vallen, alhoewel.... het is de avond VOOR DE STORM, 31 januari, weliswaar 2016 en niet 1953, maar met een beetje fantasie - en dat heb ik - voel je het onheil naderen.
Dus vraag ik in de pauze of ze mijn lievelingsnummer willen zingen. En dat doen ze met veel verve.
Het applaus is minder uitbundig dan na Ome Kobus, maar mijn avond kan niet meer stuk.

Stapelgedicht

Vandaag is het gedichtendag.
Daarom dit STAPELGEDICHT:

Simon

  de man van overmorgen

Demian

  de nieuwe man

Twee vrouwen

  Isabelle

  Rebecca

Ze dachten allemaal:

"De beklimming van de Mont Ventoux

hoe vreselijk is dit alles"

 

 

 

 

Hotel California

Ik ging voor het eerst alleen naar Berlijn. Het appartement stond in Kreuzberg en was van een voormalige Nederlandse student die het na zijn studie (Russisch?) aangehouden had.
Er stonden nauwelijks meubels, maar de collectie Russische literatuur (Tolstoi, Toergenjev)  en kunstboeken (Levitan, Sjisjkin) was indrukwekkend. En er was een platenspeler (die het deed!) en een stapel langspeelplaten of - zoals ze tegenwoordig zeggen - vnyl.
Tussen Tsjaikovski, Moesorgski en andere Russische componisten vond ik een LP van de Eagles.
Het was een enerverende solo-vakantie. De wanhoop als ik weer eens in de verkeerde metro zat. Het ongemakkelijke gevoel als ik in mijn eentje in een café zat.
Maar ook het vertrouwde wandelingetje vanuit de metro naar het appartement door het parkje met spelende kinderen en langs de 'filosofische' bakker en de Kaiser.
En het dagelijkse rustpunt: HOTEL CALIFORNIA:
Welcome to the HOTEL CALIFORNIA
Such a lovely place
Such a lovely place
Such a lovely face
Plenty of room at the HOTEL CALIFORNIA
Any time of year
Any time of year
You can find it here
You can find it here

Deze week toen Glenn Frey van de Eagles en singer songwriter van HOTEL CALIFORNIA overleed zag ik mezelf ineens weer op die ongemakkelijke bank zitten in het appartement in Kreuzberg met een flesje Hefeweizen en een zak pringels onderwijl meezingend met de Eagles: "Welcome to the HOTEL CALIFORNIA, such a lovely place"
Berlijn is nog steeds voor mij a lovely place om naar toe te gaan, maar in HOTEL CALIFORNIA, oftewel het appartement in Kreuzberg ben ik nooit meer geweest.

Echt(e) winter(s)

Als een vreemde eend in de bijt tussen alle nostalgische winterlandschappen op de tentoonstelling ECHTE WINTERS hing het schilderij van Jan Mankes.
Bij hem geen WINTERS vermaak met schaatsende mensen op Friese doorlopers, geen blaffende hondjes op het ijs, geen koek en zopie, geen vastgevroren platbodems. Bij hem geen lucht met roze en geel gekleurde wolken die weerspiegelen in de ijsvloer.
De ECHTE WINTER die Jan Mankes schilderde heeft een grijze lucht, een polstok-springslootje en besneeuwde weilanden zover het oog reikt.
De verrassing was groot toen ik vanmorgen opstond en naar buiten keek.
Ik 'zag' de ECHTE WINTER van Jan Mankes als een Tableau Vivant: grijze lucht, slootje en besneeuwd, nou ja berijpt weiland.
Eindelijk (even) ECHT WINTER!

Ziggy

Zij had niet lang meer te leven, hij was fan van DAVID BOWIE.
Zij had voordat ze door de chemo kaal werd lang blond haar.
Hij had (uit een eerder huwelijk) een zoon die - hoe kan het ook anders - ZIGGY heette.
Ik vond het een eer hun huwelijk te mogen beëdigen.
DAVID BOWIE zong toen ze de trouwzaal binnen kwamen HEROES.
"I will be king and you, you will be queen......we can be HEROES  just for one day"
3 maanden zijn ze getrouwd geweest.
Vaak denk ik nog terug aan dit bijzondere bruidspaar en zeker vandaag op de sterfdag van DAVID BOWIE

Drie Koningen

"Waar is jullie kerstboom?" vraagt kleinzoon als hij komt logeren.
"Kerstboom?" zegt ook kleindochter terwijl ze in het rond kijkt.
Als ik zeg dat we geen kerstboom hebben is de onvermijdelijke vraag: "Waarom niet?"
Tja, waarom niet? We hebben er dit jaar geen zin in. Maar daar snapt een kind niks van.
Een kind heeft in heel veel dingen geen zin: geen zin in zuurkool, geen zin in naar bed gaan, geen zin in tandenpoetsen.
Maar geen zin in een kerstboom?
Elk kind heeft zin in een kerstboom, in de lichtjes, de versieringen en vooral de kransjes.
Terwijl ik nog nadenk over een goed antwoord heeft kleinzoon de kamelen op de vensterbank al ontdekt. Die kent hij nog van vorig jaar Kerst. Zijn zusje niet, die was daar vorig jaar nog te klein voor. Samen lopen ze langs mijn verzameling en elke keer zegt kleindochter "Kameel"
"Waar zijn de DRIE KONINGEN?" vraagt kleinzoon.
Hij zit op een rooms katholieke basisschool en weet alles over Maria, Josef en de DRIE KONINGEN die op kamelen op reis gingen.
Ik als ex-katholiek weet dat ook en ook waar de DRIE KONINGEN zijn.
Op zolder, want dit jaar hadden we ook geen zin om de kerststal te zetten, maar nu ineens wel.
Dus wordt de doos met de kerststal van stal ..eh.. zolder gehaald, uitgepakt en uitgestald: Maria, Josef, het kindje Jezus, de herders, schapen, de os en de ezel en natuurlijk de DRIE KONINGEN.
Kleinzoon en kleindochter zetten er drie kamelen bij uit mijn verzameling.
En zo wordt kerst 2015 toch nog een gezellige boel, weliswaar zonder kerstboom en kransjes, maar met de DRIE KONINGEN en .......feestkoekjes versierd met blauwe muisjes.