Long Walk to Freedom

De film draait op een namiddag voor Kerst en heet LONG WALK TO FREEDOM. Het begint met een oude grijze zwarte man die terug kijkt op zijn gelukkige kinderjaren in een klein boerendorp.
Aan die gelukkige kinderjaren komt een eind als hij het dorp verlaat en gaat studeren.
De oude grijze en vooral zwarte man is Nelson Mandela.
LONG WALK TO FREEDOM is een indrukwekkende film over de man die in de voetsporen van Gandhi geweldloos had willen strijden voor FREEDOM, maar toch naar de wapens greep om zijn doel te bereiken: afschaffen van de apartheid.
Ik zie (historische) filmbeelden van Johannesburg, Pretoria, de Tafelberg, allemaal plekken die nog vers in mijn geheugen liggen.
Ik ben blij met het donker in de filmzaal want de Zuid Afrika-emoties zitten nog hoog.
Dwars door de film komen steeds herinneringen boven aan onze onvergetelijke vakantie, zoals
het levensgrote beeld van een boksende  - in zijn eenzame cel op Robbeneiland hield hij zijn conditie op peil met boksen- Mandela.
De 'blankes' en nie-blankes' bankjes in de straat van ons appartement in Kaapstad.
De Twaalf Apostelen, onderdeel van de Tafelberg waar we op uitkeken vanuit het appartement.
Nog helemaal onder de indruk van LONG WALK TO FREEDOM fiets ik in het donker - de film heeft twee en half uur geduurd - door de polder terug naar huis, iets wat in Joburg ondenkbaar zou zijn.
Want ondanks de (officiële) afschaffing van de Apartheid is het verschil tussen Blank en Zwart nog steeds enorm en is fietsen in het donker op zijn zachtst gezegd niet aan te raden.

Kladderadatsch

Elk jaar rond deze tijd wordt door Van Dale het woord van het jaar bekend gemaakt. De 40.000 online stemmers kozen dit jaar voor Sjoemelsoftware, gevolgd door poortjesspringer en Je suis.
Bij alle drie de woorden kan ik me nu nog wel iets voorstellen - VW, OVchip, Charlie - maar bij het woord van vorig jaar dagobertducktaks  zie ik alleen maar oom Dagobert voor me verlekkerd kijkend naar een zak met goudstukken.
Een woord is snel vergeten.
Jammer want sommige woorden zijn te mooi om te vergeten.
Zoals schavuit en lommerrijk en lankmoedig. Woorden die ook in deze tijd niet zouden misstaan en waar je nog wel een associatie bij hebt.
Maar wat te denken van KLADDERADATSCH.
Het lijkt zo uit een gedicht van Jan - ote, ote, ote- Hanlo te komen, maar het stond deze week, vergeten of niet, in de sportbijlage van de krant: 'De kwalificatiereeks die in een KLADDERADATSCH ontaardde'
Ik pleit voor een heropwaardering van KLADDERADATSCH, want 'economische of morele ineenstorting' is anno 2015/16 zo actueel als het maar zijn kan en niet alleen wat voetbal betreft.

Mazelen

Eigenlijk wist ik het vorige maand al toen we in de aanloop naar Zuid Afrika erop getest zijn, maar sinds vandaag weet ik 100% zeker dat ik als kind MAZELEN heb gehad. Ik kan het me namelijk sinds vandaag herinneren.
Voor zover je je iets kunt herinneren van toen je 4 of 5 was.
De MAZELEN-herinnering heeft alles te maken met dè koffer die al 40 jaar - later blijkt dat niet te kloppen, maar goed - ongeopend is en dierbare jeugdherinneringen bevat.
Waarom ik nu juist vandaag de koffer open maak, heeft alles te maken met het antieke porseleinen poppenserviesje - van de andere oma -  waar ik onze kleindochter ineens mee zag spelen.
Ik was iets ouder dan zij nu is toen ik, en nu komt het, MAZELEN kreeg. Elk kind kreeg dat, niks bijzonder, maar ik kreeg als complicatie hersenvliesontsteking.
Er is zo'n vage herinnering dat ik ziek was en strontverwend werd.
Toen ik beter was ging ik met mijn moeder met de stadsbus naar de stad en mocht in de speelgoedwinkel een ...juist ja, poppenserviesje uitzoeken. Ik (zij) koos geen serviesje van steen, maar één van plastic, een nog niet veel gebruikt materiaal in die tijd en zeker niet voor speelgoed..
Eigenlijk had ik liever een porseleinen met bloemetjes gehad, maar mijn moeder (of de winkelbediende) zal me wel overtuigd hebben van het bijzondere van plastic.
Of ik er veel mee gespeeld heb herinner ik me niet, wel dat ik een echte poppenmoeder was net als kleindochter nu.
Hebben mijn eigen dochters eigenlijk met mijn serviesje gespeeld? Geen idee, ik zal het ze eens vragen. Zelf heb ik altijd een zwak gehouden voor poppenserviesjes en daarom opende ik vandaag na zoveel jaar dè koffer.
Maar wat er al inzat - oude agenda's, dagboeken, barbies - geen serviesje. Nou ja, wel een eerste communie-serviesje, van porselein weliswaar, maar dat was niet wat ik hoopte te zien.
Teleurgesteld heb ik de koffer weer dicht gedaan en, echt waar, in de kliko gegooid.
Weg jeugdherinneringen op één na dat ik als kind de MAZELEN heb gehad.
De kliko wordt pas over een week geleegd, zal ik..........

Zwart popje

Waar kun je beter een ZWART BABYPOPJE voor je kleindochter kopen dan in een land waar het merendeel van de mensen ZWART is?
Niet in Zuid Afrika dus.
POPPEN genoeg te koop, maar allemaal BLANK.
De apartheid is toch afgeschaft?
Of zouden ZWARTE Afrikaanse kindjes liever met BLANKE POPPEN spelen?
Of misschien spelen ze helemaal niet met POPPEN, maar met BIG FIVE - knuffels.
Hoe dan ook...... een ZWART BABYPOPJE heb ik uiteindelijk bij Bol.com gekocht.
Kleindochter was er erg blij mee. Haar maakt het niet uit of het POPJE BLANK of ZWART is en dat het een JONGENSPOPJE is ontdekte haar grote broer die er natuurlijk een beetje om moest gniffelen!